ของดูต่างหน้า โรฮิงญาเล่านาทีหนีตายจากเมียนมา
จนถึงวันนี้ ผ่านมาจะ 1 ปีแล้ว นับแต่วิกฤตโรฮิงญาระลอกใหม่ปะทุขึ้น แต่ชาวโรฮิงญาเกือบทั้งหมด ยังไม่ได้กลับบ้านเกิด และนี่คือเรื่องราวของชาวโรฮิงญา กับสิ่งของที่ทำให้พวกเขาระลึกถึงบ้าน
ใกล้จะครบ 1 ปีแล้ว กับวิกฤตโรฮิงญาระลอกใหม่ที่เกิดขึ้น จากการกระทำเทียบเท่าฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยกองทัพเมียนมา
ชาวโรฮิงญาหลายแสนคน ต้องลี้ภัย ข้ามน้ำ ข้ามเขาไปบังกลาเทศ หลายคนมีเวลาเตรียมตัวไม่มาก หยิบฉวยอะไรได้ก็ต้องรีบหยิบมาด้วย มิเช่นนั้น อาจไม่รอดพ้นเงื้อมมือการล่าสังหาร และนี่คือเรื่องราวของชาวโรฮิงญา หลากเพศ หลากอายุ กับสิ่งของที่พวกเขาเลือกหยิบมาด้วย ในนาทีความเป็นความตาย
สิ่งที่เด็กชายโมฮัมหมัด อายาซ ถืออยู่คือรูปครอบครัวใบเก่า ครอบครัวใหญ่ที่มีมากถึง 17 ชีวิต
ความฝันของโมฮัมหมัด คาเรส คือเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เขาเรียนถึงปีสุดท้ายในมัธยมปลายแล้ว ตอนที่ ความรุนแรงปะทุขึ้นในหมู่บ้านของเขา
สำหรับคุณแม่ลูกเล็ก อย่างอาซารู เบกึม เธอเลือกหยิบหม้อมาด้วย เพื่อทำอาหารให้ลูกและหลานคนเล็กระหว่างทางมาบังกลาเทศ
เด็กชายโมฮัมหมัด อูมาร์ จำต้องทิ้งของเล่นทั้งหมดไว้ที่บ้านเกิด ดังนั้นเขาจึงทำของเล่นขึ้นมาเอง
โมฮัมหมัด จูบาเยร์ คุณพ่อลูก 5 ไม่มีเวลามาเลือกสิ่งของติดตัว เพราะเพียงแค่อุ้มลูกๆของเขา ดั้นด้นมาบังกลาเทศ ก็สุดกำลังแล้ว
