Travel Off Track : อัศจรรย์วิถีอิหร่านยุคใหม่ในเตหะราน [คลิป]

ยิ่งใหญ่ แต่ยุ่งเหยิง คึกคัก แต่ก็โกลาหล เสรีนิยมเจือปนความแตกแยก  ประวัติศาสตร์ความเป็นเมืองหลวงของเตหะราน ค่อนข้างสั้น แต่เราปฏิเสธความยิ่งใหญ่ของเมืองนี้ไม่ได้  เป้าหมายหลักของวันนี้ ผมตั้งใจไปที่พระราชวังโกเลสตาน หรือพระราชวังสวนกุหลาบ เรียกว่าเป็นหัวใจของกรุงเตหะรานก็ว่าได้ ตามคู่มือเขาบอกว่าข้างในมีอาคารประวัติศาสตร์หลายแห่งทีเดียว...แต่โชคร้าย วันนี้พระราชวังปิด ด้วยเหตุผลทางศาสนา วันนี้สถานที่ส่วนใหญ่ก็คงปิดกันหมด ผมจึงเปลี่ยนจากการชมวัง พิพิธภัณฑ์มาเป็นชมชีวิตชาวอิหร่านแทน

[gallery columns="2" link="file" size="full" ids="252837,252838"]

เตหะรานวุ่นวายกว่าที่ผมคิด จะว่าไปก็คล้ายกรุงเทพฯเหมือนกัน รถติดในช่วงเวลาเร่งด่วน เป็นกิจวัตรปกติอันน่าปวดหัว...แต่พอเข้ามาในสวนสาธารณะ มันเหมือนเข้ามาอีกโลก ยิ่งอากาศร้อน ร่มไม้เป็นสวรรค์ของคนอิหร่านทีเดียว นั่งพัก ทำกิจกรรม เข้าสังคม มันเป็นแง่มุมที่ขัดแย้งกับข่าวด้านลบที่สื่อโลกรายงานมากทีเดียว

นั่งพักคลายเหนื่อยแล้ว ผมตั้งใจลงใต้ครับ แต่กรุงเตหะรานใหญ่โตมาก เดินไปคงไม่ไหว เราจะลองไปใช้ขนส่งมวลชนที่พัฒนาอย่างดีของเตหะรานกัน

[gallery columns="2" link="file" size="full" ids="252843,252844"]

ระหว่างทางไปจุดหมาย ผมขอเล่าถึงรถไฟใต้ดินเตหะรานเล็กน้อย...เชื่อไหมครับว่า เตหะราน เมโทร พัฒนาไปเร็วมาก มี 9 สาย ตัดไปมา กระจายทุกมุมเมือง ถือว่าวางระบบดีทีเดียว เปิดบริการตั้งแต่ 6 โมงเช้า ถึงเกือบเที่ยงคืน...รถไฟใต้ดิน เปลี่ยนชีวิตคนเมืองไปมาก ขับเคลื่อนเตหะรานให้ยิ่งขยับขยาย ... แล้วคิดว่าชาติมุสลิมอย่างอิหร่านไม่ให้ความสำคัญกับสตรีเพศ คุณคิดผิดครับ เขามีตู้โดยสารสงวนให้ผู้หญิงอย่างเดียวทุกขบวนเลย

[gallery columns="2" link="file" size="full" ids="252846,252847,252848,252849"]

นี่เป็นสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่แรกที่ผมได้เห็นในอิหร่านครับ อึ้งไปเหมือนกัน สูงกว่า 50 เมตร ลวดลายละเอียดที่เห็นนั้น มาจากแผ่นหินมากกว่า 8 พันก้อน สวนเขียวรอบอาซาดี ทาวเวอร์ เรียกว่าโอเอซิส กลางความวุ่นวายของรถยนต์มหาศาลจริงๆ จะดูโกลาหลก็ไม่แปลก เพราะอนุสรณ์แห่งนี้ อยู่ใกล้กับสถานีโดยสารตะวันออก สำหรับเดินทางไปพื้นที่ทางตะวันออกนั่นเอง

บ่ายใกล้เย็นแล้ว ผมมุ่งหน้าไปเป้าหมายสุดท้ายของวันนี้ ด้วยบริการของรถไฟใต้ดินเช่นเดิม เป็นสวนสาธารณะยักษ์ใหญ่ตั้งอยู่ทางเหนือนอกกรุงไปหน่อย

จากบนสะพานทาเบียต ภาษาฟาร์ซีแปลว่า สะพานธรรมชาติ ผมได้เห็นถึงสิ่งที่ไม่มีรายงานในสื่อต่างประเทศ หาอ่านไม่ได้ในหนังสือด้านตะวันออกกลาง มันคือการพัฒนา ที่ล้อมรอบด้วยธรรมชาติ แต่สิ่งหนึ่งที่คนอิหร่านบอกผมว่าไม่ชอบเลย คือมลพิษที่เริ่มปกคลุมเตหะรานแล้ว คนเข้ามาอาศัยมากขึ้น เมืองขยายตัวรวดเร็ว แต่อันที่จริงโอกาสทางอาชีพไม่มากอย่างที่คิด การคว่ำบาตรจากสหรัฐฯ ยิ่งทำให้เศรษฐกิจย่ำแย่ สวนสาธารณะสวยๆที่ผมนำมาให้ชม อีกมุมมืดหนึ่ง กลายเป็นที่พักพิงของคนไร้บ้านไปด้วยนั่นเอง