วิถีริมน้ำเคียงคู่ขยะ ของชาวสลัมฟิลิปปินส์

ขยะเกาะกลุ่มหนา เหมือนผ้าห่มที่คลุมทับลำธาร ที่ตัดผ่านชุมชนแออัดในกรุงมะนิลาของฟิลิปปินส์...มองผิวเผิน มันเหมือนทางเท้าที่เราเหยียบย่ำลงไปได้ แต่อย่าได้ลองเดินลงไป เพราะสิ่งที่เห็นนั้นเป็นขวด ถุงพลาสติก กล่องโฟม ที่หนาแน่น ซ้อนทับเป็นชั้นๆ และส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง ส่วนเบื้องล่าง ก็คือ ลำธารเอสเตโร เด มักดาเลนา ที่เน่าเสียหนัก

ลำธารสายนี้ ไหลไปสู่แม่น้ำปาสิก แม่น้ำสายสำคัญที่สุดของกรุงมะนิลา ซึ่งก็เช่นเดียวกับแม่น้ำสายย่อย...แม่น้ำปาสิกก็ปนเปื้อนหนักเช่นกัน ประชาชนที่นี่ต้องทนกับกลิ่นเหม็นเน่าตลอดเวลา หนียังไงก็ไม่พ้น

ทางการท้องถิ่นต่อว่าประชาชนในสลัมแห่งนี้ ที่ทิ้งขยะไม่เป็นที่ทาง เหมือนลำธารเป็นที่ทิ้งขยะกลางแจ้ง

เจ้าหน้าที่ต้องนำเครื่องกรองขยะขนาดใหญ่มาติดตั้ง เพื่อป้องกันไม่ให้ขยะไหลไปสู่ปลายน้ำ และนานๆที ก็จะนำอุปกรณ์หนัก มาตักช้อนขยะขึ้นจากน้ำ ครั้งครั้งหนึ่ง จะเก็บขึ้นมาได้ 5 ถึง 10 คันรถบรรทุกทีเดียว

เหตุผลคือ หากไม่ทำเช่นนี้ ท้ายสุด ขยะมหาศาลจะไหลไปสู่ทะเลจีนใต้ หรือถ้าคลื่นลมแรงก็อาจไปจบที่ลากูนา ดี เบย์ ทะเลสาบขนาดใหญ่สุดของฟิลิปปินส์ได้

น้ำที่ปนเปื้อนเอง ก็กระทบหนักต่อชาวประมงเช่นกัน

ทางการชี้ว่า ลำธารที่เอ่อล้นไปด้วยขยะนี้ เป็นแหล่งเกิดโรคร้านอย่างอหิวาตกโรค และโรคไทรอยด์ด้วย...คนที่อาศัยในตัวเมืองที่สะอาดหน่อยถือว่าโชคดีไป แต่สำหรับผู้คนเหล่านี้ ในสลัมริมน้ำที่มีมากมายในฟิลิปปินส์ สิ่งที่ทำได้ ก็คือปรับตัว