The Paradise Bangkok เซิ้ง on the Floor : ดนตรีคือความหลากหลายและไร้พรมแดน
The Paradise Bangkok เบิกบานเต็มกราฟ ม่วน - เซิ้ง on the Floor ดนตรีคือความหลากหลายและไร้พรมแดน ภายใต้คอนเซปต์ เล็ก is More เสียงเพลงจากคนตัวเล็ก ส่งให้ทุกคนได้สัมผัส ส่งไปให้ได้แรงบันดลใจ ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
มีคำกล่าวที่ว่า ดนตรี เป็นเรื่องของความหลากหลายและไร้พรมแดน เพราะหากลองมองอย่างวิเคราะห์ด้วยเหตุผลแล้ว ความไพเราะ ความสนุกของเสียงดนตรีสามารรถทะลุทะลวงเข้าถึงโสตประสาททุกคนได้เหมือนๆกัน ดังนั้น ดนตรีทุกชนิดจึงไม่มีเขตกั้นพรมแดน ขอแค่เพียงเล่นโน้ต และ คีย์ ที่ไปด้วยกันได้ , เพียงเท่านี้ บทเพลงก็สามารถเป็นอีกหนึ่งเส้นทางที่สร้างความบันเทิงใจให้กับผู้ฟังได้แล้ว
สาเหตุที่ยกยอดประโยคเรื่องความหลากหลายของดนตรีขึ้นมานั้น เพียงเพราะว่า เรากำลังจะพูดถึง วงดนตรีไทย วงหนึ่ง ซึ่งเพิ่งแสดงโชว์คอนเสิร์ตได้อย่างยอดเยี่ยม สนุก และมันเป็นการตอกย้ำว่า ดนตรีมันคือภาษาสากล และผู้คนไม่ว่าจะชาติไหนๆก็ตาม ก็สามารถ ปล่อยจอยหัวใจไปให้สนุกสนาน จนถึงขั้นเถลไถลไปกับความสนุก เริงใจเบิกบานอย่างเต็มกราฟ สำหรับวงที่ว่านี้ คือวง The Paradise Bangkok Molam International Band วงดนตรีเพียงไปกี่วงของไทย ที่เคยไปแสดงฝีไม้ลายมือที่เฟสติวัลระดับโลก อย่าง Glastonbury Festival (เทศกาลแกลสตันบิวรี) ในอังกฤษมาแล้ว ซึ่งหากขุดจากความทรงจำ ณ ตอนนี้ คงมีเพียง เสก โลโซ และวง T-Bone ที่เคยไปเทศกาลดนตรีเก่าแก่นี้
สำหรับ วง The Paradise Bangkok Molam International Band เพิ่งแสดงโชว์คอนเสิร์ตราวๆ 2 ชั่วโมง ไปเมื่อคืนวันเสาร์ที่ 20 เมษายน 2024 ที่ผ่านมา ณ Glowfish Sathorn ไลฟ์เฮาส์เล็กๆขนาดเหมาะสมในการรื่นเริง บันเทิง ฟังเพลงอย่างได้อรรถรสในย่านสาธร รองรับคนฟังเพลงได้ราวๆ 5 ร้อยคน ซึ่งในงานค่ำคืนนั้น คราคร่ำไปด้วยความอบอุ่นอย่างที่ทุกคนรู้สึกได้
นับตั้งแต่เข็มนาฬิกาขยับถึงเวลา 19.00 น. สมาชิกทุกคนในวง Paradise Bangkok ก็ค่อยๆเพิ่มดีกรีความเข้นข้นของดนตรี ค่อยๆเริ่มร่ายมนต์สะกด ด้วยเสียงเพลงสไตล์หมอลำ ที่ฉาบเคลือบความเป็น "นานาชาติ" ของเครื่องดนตรีสากลเข้าไปอย่างลงล็อก , กลอง-เบส-ทำงานกันอย่างสอดประสาน ราวกับฟุตบอลทีมชาติสเปนยุครุ่งเรืองที่ใช้สไตล์ติกิ-ตาก้า เดินเครื่องไม่มีหยุด รับ-ส่งกันอย่างรู้ใจไม่ต้องหันมามองตา , ขณะที่ กลองทอมบ้า และ ฉิ่ง อีก 2 เครื่องในวงก็เดินเครื่องเติมสีต่างๆ ให้มีหลากหลายเฉดออกไป
ในเวลาเดียวกันนั้น เสียงพิณ และ เสียงแคน กลายเป็น ดาวเด่นของวง ที่ซัดกระหน่ำกันหนักๆ ตั้งแต่ ครึ่งชั่วโมงแรก จนกระทั่งถึงช่วง encore , ไล่เลียงเผาหัวความสนุกกันตั้งแต่เพลง ไซค์ลำคอ , สุดแรงม้า , และเพลงที่มีลีลายียวนอย่าง กวางน้อยเจ้าเล่ห์ , จนกระทั่งไปถึงช่วงท้ายๆ ที่ทุกคนต่างเปลี่ยนพื้นที่ทุกตารางนิ้วในงานให้กลาย เป็นฟลอร์เซิ้งหมอลำ และไม่มีใครที่บังคับตัวเองให้อยู่นิ่งได้อีกแล้ว ทั้งเพลง ดิ่งด่อง , สั่งลา และ การเซิ้งในช่วงสุดท้าย
หากว่ากันตามจริงแล้ว นี่คือ 2 เครื่องดนตรี "อาวุธเด็ด" ของวง และมันคือ "ตัวแทนหมู่บ้าน" ในความเป็นหมอลำของไทย-อีสาน ซึ่งสามารถ "ซื้อใจ" ความสนุกจากทุกคนในงานได้เป็นอย่างดี และที่มากไปกว่านั้น คือ เสียงพิณ ที่เล่นโน้ตขยี้ แต่ละโน้ต นั่น มันสามารถ ไปเปิดปุ่มกระตุ้นให้ ผู้ชมที่มาในงาน ยับยั้งขาและมือไม้ของตัวเองไม่ได้ เพราะต่อให้พยายามสะกดตัวเองห้ามหนักมากเพียงไรก็ตาม แต่สุดท้ายก็ต้อง ยอม ยกมือยกไม้ขึ้นมาเซิ้ง on the Floor , ขยับขาไปตามจังหวะดนตรี อยู่ดี
เสน่ห์ของเสียงเพลงวง The Paradise Bangkok คือความเข้าถึงคนฟังได้ง่าย , ไม่ว่าจะคนไทย หรือ คนต่างชาติ ไม่จำเป็นต้องมี เนื้อร้อง ซึ่งอาจจะเป็นข้อดีด้วยซ้ำเพราะสามารถปล่อยให้คนฟังจินตนาการไปถึงต่อไหน หรือจะเชื่อมจิตถึงอะไรก็ได้เลย สุดแท้แต่ ความคิดของแต่ละคน , เรียกได้ว่า มันเปิดกว้างมากๆ , แล้วยิ่งมีน้ำสีอำพันในราคาจับต้องได้มาช่วย "เติม" ความซนให้กับคนในงานเข้าไปอีก
ทุกอย่างดูลงตัวและเป็นมิตรกับทุกคนไปทั้งหมดเลย ชาวต่างชาติที่เข้ามาราวๆ 30% ของคนในงานดูสนุกม่วน จอย และ เซิ้งกันอย่างเมามันส์
งานทั้งหมดที่เกิดขึ้นมานั้น ถือว่าอยู่ในคอนเซปต์ที่ทรงพลัง เล็ก is More คอนเสิร์ต เสียงเพลงจากคนตัวเล็ก ส่งให้ทุกคนได้สัมผัส ส่งไปให้ได้แรงบันดลใจ ให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
ดนตรีและการแสดงครั้งนี้มันทำให้เชื่อได้ว่า ดนตรี เสียงเพลง มันคือความหลากหลาย- ไร้พรมแดน
ภาพจาก thepeople.co
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
