ติดตามข่าวสารwได้ที่ https://www.springnews.co.th
เรียบเรียงเรื่องนี้ในระหว่างที่เดินทางสนามบินดอนเมือง-เชียงใหม่ ได้เห็นได้รับรู้สถานการณ์ "จริง" ของการเตรียมความพร้อมของคนไทยในการรับมือไวรัสที่อาจจะเข้าขั้น "น่ากังวล" มากขึ้นเรื่อยๆ ปัจจัยหลักที่น่ากังวลคืออะไร...
การรับมือ
- คนติดเชื้อไม่รู้ว่าตัวเองติดเชื้อ จนกว่าจะไปตรวจ ในขณะที่เชื้อไม่จำเป็นต้องนั่งเครื่องบินมาจากต่างประเทศ แค่ใครบังเอิญมีเชื้อแล้วจามใส่ปุ่มลิฟต์แล้วจากไป เราไปกดแล้วขยี้ตาก็เสี่ยงได้ สำคัญคือเราไม่รู้เลยว่าใครป่วย คนป่วยก็เช่นกัน คำถามคือสถานที่ทุกแห่งทำความสะอาดทุกวันมั้ย ผมนั่งเครื่องบินยังเห็นเบาะเปื้อนจากเที่ยวก่อนหน้าอยู่เลย หนังสือในเครื่องบินนี่ก็อย่างมัน ไม่กล้าแตะอะไรเลย
- สนามบินดอนเมือง ไม่ตรวจคนเดินเข้าออกอาคาร ใส่หรือไม่ใส่หน้ากากก็ได้ เจลล้างมือก็หายากมาก จะมีแค่จุดที่มีพนักงานอยู่แค่นั้น
- เจลที่มีตามจุดต่างๆ ได้ตรวจสอบหรือยังว่า “ต้องมีแอลกอฮอล์สูงกว่า70%” เท่านั้นถึงจะฆ่าเชื้อได้ ซึ่งทั้งดอนเมืองและเชียงใหม่ ผมไม่เห็นขวดใดระบุแบบนั้น
- ธุรกิจการท่องเที่ยวที่เป็นหลักพังพินาศ เชียงใหม่เงียบเหงา พอไม่มีคนมาเที่ยว ตลาดก็ขายของไม่ได้ คนทำมาค้าขายก็ทำไม่ได้ การจับจ่ายซื้อของของคนไทยก็หยุดชะงัก ภาครัฐก็ยังไม่มีการรับมือกับภาวะ Eco system ในประเทศเลย
การสื่อสาร
- ไม่มีการประชาสัมพันธ์ภายในอาคารหรือสายการบินว่าผู้ใช้บริการพื้นที่ความทำตัวอย่างไร ใส่หน้ากาก หรือล้างมือบ่อยๆมั้ย
- พนักงานส่วนที่ต้องพบปะผู้โดยสารโดยตรงหลายส่วนไม่ใส่หน้ากาก ส่วนใหญ่ภาคพื้นดินใส่หน้ากากแต่ก็มีไม่ใส่เยอะ เช็คอิน พนักงานต้อนรับบางคนก็ไม่ใส่
- ขณะที่ช่องทางภาครัฐอย่าง “ศูนย์ต่อต้านข่าวปลอม” ก็งง มีหลายข่าวของสำนักข่าวไทยถูกตีตราว่า “ปลอม” เพราะข่าวแปลมาจากสำนักข่าวต่างประเทศที่มีที่มาชัดเจน แต่ศูนย์นี้เช็คหน่วยงานไทย ซึ่งอาจจะยังไม่ได้อัพเดทข้อมูลกันหรือยังไงไม่ทราบ ก็ตีตราว่าปลอมไว้ก่อน แล้วแบบนี้ประชาชนควรรับสารจากใคร
- ประเทศนี้ควรต้องมีการตั้ง “ศูนย์ปฏิบัติการเฉพาะกิจ” แล้วหรือยัง? เพื่อบูรณาการเอาความเก่งของหน่วยงานภาครัฐ เอกชน ผู้เชี่ยวชาญ มารวมตัวกันเพื่อรับมือ ตรวจสอบ ป้องกัน และสื่อสารกับประชาชน ไม่ใช่ให้แค่กระทรวงสาธารณสุขทำงาน เพราะความเชื่อมโยงมันทั่วถึงกันหมด บางเรื่องเกี่ยวกับการเดินทางคมนาคม บางเรื่องเกี่ยวกับการค้าขายพานิชย์ ฯลฯ ที่ต้องเห็นร่วมกัน ปล้วสั่งการเพื่อให้ข้อมูลถึงประชาชนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ความรับผิดชอบของมวลมนุษยชาติ
- เราต้องป้องกันจริงจังแล้ว ใส่หน้ากาก ล้างมือ กินร้อนช้อนกลาง ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อคนอื่นด้วย
- หาหมออย่ากลัว บอกเขาให้หมด โรคนี้ไม่ได้แปลว่าเป็นแล้วต้องตาย รักษาหายก็เยอะมาก ห่วงดีกว่าว่าถ้าเราเป็นรักษาได้แต่ถ้าเราไปแพร่เชื้อให้คนอื่นหรือครอบครัวแล้วเขารักษาไม่ได้ จะเป็นยังไง
ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนตัวจากข้อมูลข่าวสารและประสบการณ์เดินทางทีเจอกับตัวเองนะครับ
บทความโดย ระวี ตะวันธรงค์
27 ก.พ.2563