ใจกลางสงครามกลางเมือง ‘ซีเรีย’ ก็มีเรื่องราวน่าประทับใจของเหล่าผู้กล้า ที่ฝ่าอันตรายเพื่อช่วยสัตว์ที่น่าสงสารจากแดนสงคราม อย่าง ‘เมืองอเลปโป’ ...
สวนสนุกแห่งนี้ออกแบบให้เหมือน ‘ดิสนีย์ แลนด์’ ... แต่มาวันนี้ ... มันกลายเป็นแดนสมรภูมินอกชานเมือง ‘อเลปโป’ ไม่ต่างจากพื้นที่อื่น ๆ ของเมือง ซึ่งสงครามกลางเมืองซีเรียได้ทำลายสถานที่ ที่เคยเรียกว่า ‘สวนสัตว์โลกเวทมนต์’ เสียสิ้น
และสัตว์ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ก็เป็นเหยื่อที่ติดอยู่ภายใน ไม่สามารถหนีจากการทิ้งระเบิดอย่างหนักได้ โดยเชื่อว่า ตอนที่เกิดการถล่มเมือง ภายในสวนสัตว์แห่งนี้มีสัตว์กว่า 300 ตัว แต่กลับรอดชีวิตมาได้เพียง 13 ตัว แสดงให้เห็นถึงสภาพชีวิตน่ารันทดที่พวกสัตว์ต้องเผชิญ ... ความรุนแรง การอดอาหาร โรคร้าย คร่าชีวิตสัตว์ส่วนใหญ่ พวกที่เหลืออยู่ก็กินสัตว์ตัวอื่น เพื่อประทังชีวิต
เมื่อเดือน ก.ค. ที่ผ่านมา องค์กรช่วยเหลือสัตว์ ชื่อ ‘โฟร์ พาวส์’ ได้ดำเนินภารกิจที่จะเรียกว่า ‘ปฏิบัติการทางทหาร’ ก็ว่าได้ เพื่อเคลื่อนย้ายสัตว์ที่น่าสงสารเหล่านี้ข้ามสมรภูมิสงครามไกลหลายร้อยกิโลเมตร ไปยังจุดปลอดภัย
ไดอานา เบอร์แนส ผู้จัดการด้านการดูแลสัตว์ เขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าอัลมาวา กล่าวว่า มันเป็นภารกิจที่วางแผนล่วงหน้าหลายเดือน เพราะอันตรายมาก ผู้คนต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยสัตว์เหล่านี้ เมื่อช่วยเหลือสัตว์ 13 ตัวได้แล้ว นำพวกมันขึ้นรถบรรทุก แล้วเดินทางผ่านซีเรีย ผ่านจุดตรวจหลายจุด และรอจนกว่าพรมแดนจะเปิด เพื่อพาพวกมันไปตุรกี
ทีมงานของ ‘โฟร์ พาวส์’ มาถึงตุรกีอย่างปลอดภัยจาก ‘อเลปโป’ เป็นภารกิจดั่งปาฏิหาริย์ พวกสัตว์ก็ปลอดภัยด้วย ก่อนจะเคลื่อนย้ายทางอากาศ ไปยังบ้านใหม่ที่เขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าในจอร์แดน
ไดอานา เบอร์แนส ผู้จัดการด้านการดูแลสัตว์ เขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าอัลมาวา กล่าวว่า บาดแผลภายนอกของพวกสัตว์นั้น เห็นได้ไม่ชัด แต่พวกมันขาดน้ำอย่างมาก แล้วยังขาดสารอาหารด้วย สัตว์เหล่านี้จึงซูบผอมอย่างมาก
ผ่านไปหลายเดือน แม้แผลบนร่างกายจะเยียวยา แต่บาดแผลในจิตใจ จากสงครามกลางเมืองยาวนานหลายปี ไม่เลือนหายไปง่าย ๆ
“พวกมันมีอารมณ์ที่หวาดกลัวอยู่ตลอด แน่นอนสัตว์ไม่ได้แสดงอาการชัด เหมือนแผลภายนอก แต่บางครั้ง เวลายกไม้กวาดขึ้นรอบ ๆ เจ้าซาอีด (สิงโต) มันจะแสดงอาการ หมีดำเอเชียตัวหนึ่ง เวลาได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์กองทัพ มันจะรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องสำหรับนอนเลย”
ผู้ลี้ภัย 4 ขาเหล่านี้ ปล่อยวางและฟื้นฟูจิตใจได้อย่างสงบแล้ว ต้องขอบคุณกลุ่มผู้กล้าขนาดเล็ก แต่เปี่ยมด้วยความมุ่งมั่นที่ฝ่าอันตรายไปช่วยเหลือพวกมัน
“หากเราต้องการเรียกตัวว่า คนมีอารยธรรม เราต้องสามารถแบ่งปันโลกนี้กับสัตว์ที่น่าอัศจรรย์เหล่านี้ได้ นั่นแหละเป็นส่วนหนึ่งของงานดิฉัน”