หวั่นเต้าหู้มีพิษ โรงงานอินโดฯ ใช้ขยะพลาสติกเป็นเชื้อเพลิง

โรงงานเต้าหู้กว่า 60 แห่งในชวาตะวันออกของอินโดนีเซีย กำลังใช้ขยะพลาสติกจำนวนมากที่ถูกส่งมาจากออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ ญี่ปุ่น ฝรั่งเศส สหรัฐฯ และอังกฤษ เพื่อเป็นเชื้อเพลิงในการผลิตอาหารสำคัญอย่าง 'เต้าหู้' 

โดยในแต่ละวันพวกเขาจะทำการจุดไฟตั้งหม้อขนาดใหญ่ ก่อนจะป้อนเชื้อเพลิงที่มีส่วนผสมเป็นขยะพลาสติก ไม้ และเปลือกมะพร้าวเข้าไป เพื่อให้ได้กระบวนการผลิตเต้าหูราว 60 ตัน ที่จะถูกส่งไปจำหน่ายเกือบทั่วประเทศ โดยเฉพาะตลาดหลักคือเมืองสุราบายา เมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของอินโดนีเซีย

หนึ่งในเจ้าของโรงงานระบุว่า พวกเขาเลือกใช้ขยะพลาสติกเหล่านี้เพราะมันมี "ราคาถูกกว่า" เทียบกับเชื้อเพลิงทั่วไป และแม้ว่าอินโดนีเซียจะมีกฎห้ามเผาขยะในที่โล่ง แต่การบังคับใช้จริงกลับไม่เข้มงวด ทำให้การเผายังคงเป็นวิธีการกำจัดขยะที่นิยมใช้กันทั่วไป

ขยะพลาสติกที่นำเข้ามาหนึ่งรถบรรทุก ในทุกๆ สองวัน มีต้นทุนที่พวกเขาต้องจ่ายเพียง 13 ดอลลาร์ เมื่อเทียบกับไม้จำนวนเท่ากันที่มีราคา 130 ดอลลาร์ โดยรถบรรทุกแต่ละคันสามารถขนขยะพลาสติกมาได้มากถึง 3 ตันต่อเที่ยว และขยะในนั้นก็มีตั้งแต่บรรจุภัณฑ์ของใช้ประจำวัน ห่อชีสจากฝรั่งเศส ไปจนถึงซองอาหารสุนัขจากนิวซีแลนด์

นอกเหนือจากขยะพลาสติกแล้ว โรงงานหลายแห่งยังเลือกใช้ 'ยางที่ถูกทิ้ง' จากโรงงานผลิตรองเท้าใกล้เคียงด้วย

ขณะที่ข้อมูลของสำนักงานสถิติแห่งชาติอินโดนีเซีย ระบุว่า ชาวอินโดนีเซียบริโภคเต้าหู้เฉลี่ย 8 กิโลกรัมต่อคนต่อปี แต่การผลิตเต้าหู้ซึ่งอุดมไปด้วยโปรตีนชนิดนี้กำลังสร้างความกังวลให้กับกลุ่มอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เพราะการเผาพลาสติกนั้นหมายถึงมลพิษที่เกิดขึ้นมีโอกาสสูงที่จะปนเปื้อนเข้าไปในอาหาร โดยเฉพาะไมโครพลาสติกที่เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดโรคทางเดินหายใจ โรคหลอดเลือดสมอง และโรคเรื้อรังอื่นๆ

การเผาพลาสติกทำให้มีการปล่อยอนุภาคไมโครพลาสติกสู่บรรยากาศ น้ำ และระบบนิเวศโดยรอบของโรงงาน ซึ่งจะสะสมเป็นเวลานานและไม่สามารถกำจัดได้ ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมโดยตรง ทั้งยังส่งผลเสียต่อคนงานและประชาชนโดยรอบ โดยมีความเสี่ยงทำให้เกิดปัญหาพัฒนาการในเด็ก ภาวะมีบุตรยากในผู้ใหญ่ ส่งผลให้เกิดการแท้งบุตร ทำลายระบบภูมิคุ้มกัน และรบกวนการทำงานของฮอร์โมน

นอกจากนี้ยังทำให้เห็นถึงปัญหาที่ทั่วโลกต้องเร่งหาทางออก คือการที่ประเทศร่ำรวยไม่ยอมหาวิธีจัดการขยะของตนเองอย่างมีประสิทธิภาพ แต่ส่งออกขยะไปยังประเทศกำลังพัฒนา ซึ่งสุดท้ายก็ย้อนกลับมาส่งผลกระทบต่อปัญหาสิ่งแวดล้อมโดยรวมของทั่วโลกอยู่ดี

อย่างไรก็ตาม การผลิตเต้าหู้จากโรงงานเหล่านี้ ถูกส่งไปจัดจำหน่ายภายในประเทศอินโดนีเซียเท่านั้น ไม่ได้ถูกส่งออกไปยังต่างประเทศ