งานบุญที่ไม่ได้บุญ! “พระมหาไพรวัลย์” เตือนสติชาวพุทธ ช่วยกันสร้างค่านิยมงานบวชที่ถูกต้อง

25 Feb 2019

ติดตามข่าวสารwได้ที่ https://www.springnews.co.th

จากกรณีที่มีกลุ่มผู้ก่อเหตุบุกเข้า โรงเรียนมัธยมวัดสิงห์ ไปทำร้ายร่างกายอาจารย์ ผู้อำนวยการ เจ้าหน้าที่ภายในโรงเรียน หลังโดนทางโรงเรียนเตือนเรื่องส่งเสียงดังจากงานบวชภายในวัด รบกวนนักเรียนที่กำลังทำการสอบ GAT/PAT อยู่ ทำให้มีคณะครูอาจารย์ นักเรียนระดับชั้นม.ปลาย และรปภ.ของทางโรงเรียน บาดเจ็บรวม 15 ราย รวมถึงยังได้คุกคามลวนลามนักเรียนหญิงด้วย ก่อนที่กลุ่มผู้ก่อเหตุจะเข้ามามอบตัวนั้น

ล่าสุด พระมหาไพรวัลย์ วรรณฺโณ ได้โพสต์เตือนสติชาวพุทธ ให้ช่วยกันสร้างค่านิยมที่ถูกต้องกับงานบวช เพราะทุกวันนี้งานบุญแทบจะไม่เป็นงานบุญ เน้นสร้างความสำราญจนเกินขอบเขตไปมาก ซึ่งก่อนหน้านี้ พระไพรวัลย์ ก็ได้โพสต์เกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวว่า “บวชก็บวชกับหลวงพ่อ ไม่ได้บวชกับลำโพง ทำไมถึงเบาเสียงไม่ได้”

โดยระบุว่า อันนี้อาจพูดอย่างเป็นสาระหน่อย อาตมาคิดว่า ถึงเวลาแล้วนะที่ชาวพุทธเราต้องช่วยกันสร้างค่านิยมที่ถูกต้องเสียที ก่อนที่วัฒนธรรมประเพณีของพวกเราจะเสื่อมถอยไปมากกว่านี้ โยมลองพิจารณาดู เดี๋ยวนี้เราจัดงานบุญกันแทบจะไม่เป็นงานบุญอยู่แล้ว ไม่ว่าผ้าป่า กฐิน บวชนาค หรืออะไรตาม เราเน้นความสนุกสนานและความสำราญกันจนเกินขอบเขตไปมาก

ที่จริงมันควรแยกกันให้ชัดนะ ถ้าเราออกตัวว่าเป็นคนพุทธที่มีความเคารพต่อพระรัตนตรัยอย่างจริงจัง ก่อนอื่นเลย เขตพุทธาวาส ควรจะต้องเป็นสถานที่ที่ปลอดจากสิ่งเสพติดมึนเมาทุกชนิด เราจะจัดงานรื่นเริงสนุกสนานอะไรก็ได้ แต่ควรสนุกกันเสียให้พอแต่ที่บ้าน จะมีเหล้ายาปลาปิ้งก็ไม่มีใครว่า แต่มาอยู่ในวัดแล้ว อะไรที่ควรงดมันก็ควรต้องงด แบบนี้เรียกว่า รู้จักกาละเทศะ

เป็นเรื่องที่น่าเศร้านะ ที่เดี๋ยวนี้งานบวชบางงาน มีการจ้างโคโยตี้ มาเต้นกันถึงในลานวัด เปิดเครื่องเสียงอย่างดังเกิน มีการนำเหล้าเบียร์ไปกินกันถึงในเขตอุโบสถ เรื่องพวกนี้กำลังกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว นี่ยังไม่รวมค่านิยมแปลกแปลกเช่น การเบิ้ลรถเสียงดัง หรือการขับรถแว้นรอบเมรุเผาศพ และอื่นอื่น เราเห็นภาพที่เยาวชนผู้หญิงแสดงออกด้วยท่าเต้นอย่างอนาจารไม่เหมาะสม เด็กผู้ชายก็มีเรื่องต่อยตีฟันแทงกันอย่างปกติแม้จะอยู่ในงานบุญ เรากำลังปล่อยให้เรื่องพวกนี้ เป็นเรื่องธรรมดาหรือเปล่า

นี่อาตมาอยากจะชวนให้เราหันกลับมาตั้งคำถาม แม้แต่พระเราเอง ถ้าเราไม่กล้าเตือนชาวบ้าน ไม่กล้าขัดใจในเรื่องที่ควรต้องขัดใจ คนเป็นผู้ใหญ่ไม่เป็นแบบอย่างในเรื่องที่ควรเป็นแบบอย่าง แล้วต่อไปจะเหลืออะไรให้เราภูมิใจกันอยู่อีก ทุกวันนี้ความหยาบคายรุนแรงเกิดขึ้นได้ง่ายอย่างน่ากลัวเหลือเกิน แม้แต่ในเขตวัด ในโรงพยาบาล ในห้องสอบของโรงเรียน คนไม่แยกแยะถูกผิดดีเลวอะไรแล้ว นี่เรากำลังอยู่ในยุคของบ้านป่าเมืองเถื่อนหรือเปล่า ขอให้ช่วยกันคิดดู