สุดเวทนา ป้าพิการไม่มีญาติ อาศัยหลับนอนข้างห้องน้ำหลังตลาดนัด

วันนี้(6ก.ย.) ผู้สื่อข่าวได้รับแจ้งว่า มีหญิงชราพิการ อาศัยอยู่ข้างห้องน้ำหลังตลาดนัดริมคลองชลประทาน เขตเทศบาลเมืองโพธาราม จ.ราชบุรี เพียงลำพังไม่มีญาติพี่น้องมาดูแล จึงเดินทางไปตรวจสอบพบว่าที่บริเวณข้างห้องน้ำนั้นเป็นป่าละเมาะเล็ก มีหญิงชรานั่งอยู่บนแคร่ไม้ ใช้พลาสติกผืนใหญ่มาปิดกันเป็นฝาผนัง อุดตามรู ตามซอก เพื่อป้องกันน้ำฝนที่ตกสาดเข้ามายังที่พักเพื่อไม่ให้เปียก

เมื่อสอบถามทราบว่าหญิงคนดังกล่าวชื่อ นางน้อย ใจยา อายุ 66 ปี ชื่อเล่น น้อย พื้นเพเดิมเป็นชาว จ.อุบลราชธานี ไม่มีบัตรประจำตัวประชาชน

ป้าน้อย เล่าถึงชีวิตที่แสนรันทดว่าตนนั้นเป็นคนอุบลราชธานี มาทำมาหากินรับจ้างทั่วไป อยู่ที่ราชบุรีตั้งแต่ พ.ศ. 2510 หรือ 52 ปีแล้ว เป็นคนเร่รอนค่ำไหนนอนนั่น ตัวเองเป็นลูกเลี้ยงของพ่อแม่ที่ขอมาเลี้ยงจากโรงพยาบาล จึงใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่เด็กเรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้ ก่อนหน้านี้พักนอนอยู่ตามใต้สะพานและได้ย้ายมาอยู่ที่บริเวณห้องน้ำนี้ เพราะตัวเองเดินไม่ได้ จากการเกิดอุบัติเหตุถูกรถชนจนขาหักต้องใส่เหล็กไว้ข้างหนึ่ง ส่วนขาอีกข้างหนึ่งลีบไม่มีแรง และได้ย้ายมาอยู่ที่ห้องน้ำนี้ประมาณ 2 ปีเศษแล้ว สภาพที่อยู่อาศัยก็ค่อนข้างรกรุงรัง เปียกแฉะไปกับน้ำฝนที่สาดเข้ามายังที่พัก ต้องใช้รถเข็นเก่าเข็นไปขอความช่วยเหลือจากแม่ค้าที่ตลาดนัดเปิดท้ายที่อยู่ใกล้ที่พัก แม่ค้าบางคนใจดีให้เงิน และกับข้าวมากินประทังชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ช่วงเกิดอุบัติเหตุรักษาตัวที่โรงพยาบาล ได้เจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ ช่วยดำเนินการขอความอนุเคราะห์กับหน่วยงานช่วยเหลือค่ารักษาพยาบาล เพราะเป็นคนไม่มีรายได้ ช่วงรักษาต้องใช้เงินในการผ่าตัดขาประมาณ 20,000 บาท พักอยู่ที่นี้ก็ลำบาก ช่วงฝนตกจะเปียกแฉะ เพราะหลังคามีแต่หญ้า และต้นไม้ปกคลุม เวลาจะออกไปที่ตลาดนัด ก็จะเข็นรถแล้วพยายามใช้มือสองข้างเข็นไป ลำบากในการทรงตัวแต่ละครั้ง

ด้านนายนิทัศน์ นาคอ่อน ผู้จัดการตลาดนัด บอกว่า ป้าน้อยมาอยู่บริเวณตลาดนัดนี้มาตั้งแต่เริ่มจัดตลาด ทางร้านค้าหลายร้านมีน้ำใจให้เงินอยู่บ้าง พอมาตอนหลังรู้ว่าป้าประสบอุบัติเหตุ เข้าใจว่าป้าเข็นรถไปมาที่ตลาดและไปอาศัยอยู่ที่อื่น ไม่คิดว่าป้ามาอาศัยอยู่ที่ห้องน้ำนี้เมื่อประมาณสัปดาห์ที่ผ่านมานี้เอง เนื่องจากทางเจ้าของตลาดได้ให้ตนปรับปรุงพัฒนาพื้นที่เพื่อขยายตลาดนัดเพิ่มเต็ม จึงมาพบป้านอนพักอาศัยอยู่ที่ห้องปัสสาวะชาย ช่วงวันนัดของตลาดคือวันพฤหัสบดีของสัปดาห์ จะเห็นป้าเข็นรถออกไปที่ตลาด ส่วนวันธรรมดาก็จะอาศัยอยู่ที่พัก ป้าจะได้เงินจากพ่อค้าแม่ค้าในตลาดนัดบริจาคให้บ้าง ให้อาหารบ้างแค่พอกินไปวัน ๆ ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวไร้ญาติพี่น้องดูแล

"ป้าบอกว่าหากตายไปก็ ยกร่างให้มูลนิธิฯ เก็บไปก็จบกัน เพราะไม่มีญาติพี่น้องเลย"