สัตว์สูญพันธุ์จำนวนมากในรอบ 100 ปี และจะเพิ่มขึ้นอีกด้วยน้ำมือมนุษย์

ทำไมการมองว่าสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วหรือสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ถึงมีความสำคัญกับมนุษยชาติ แม้ว่าในความเป็นจริงนั้นมันอาจจะไม่สำคัญโดยตรงขนาดนั้น แต่หากลองมองดูดีๆก็จะพบว่า การเอาตัวรอดในธรรมชาตินั้น มนุษย์เองก็เริ่มมาจากการพึ่งพาสัตว์และพรรณพืช และแน่นอนว่าวงจรของนักล่าเป็นวัฏจักรของการมีอยู่ ศัตรูของมนุษย์บางอย่างก็ต้องพึ่งสัตว์ต่างๆเพื่อให้เปอร์เซ็นการอยู่รอดดำรงต่อไปได้ ยังไม่นับรวมกับความสุนทรียทางธรรมชาติที่เป็นรสนิยมของบางคน เราซื้อตั๋วไปดูสัตว์ในสวนสัตว์กันเพื่ออะไร แม้ว่าส่วนหนึ่งมันจะเป็นผลประโยชน์ของมนุษย์ที่สร้างรายได้จากการทำธุรกิจเหล่านี้ แต่บางครั้งก็มีปัจจัยจำเป็นเช่นการปกป้องพวกมันจากสภาพแวดล้อมที่อันตรายและการเรียนรู้

ในด้านของพืชพรรณไม้  สมุนไพรทำให้มนุษย์มีวิธีเอาตัวรอดจากโรคภัย แม้ว่าความก้าวหน้าในปัจจุบันมนุษย์จะสามารถผลิตยาได้จากสารเคมี แต่มันก็คงไม่ยั่งยืนเท่ากับการมีพืชชนิดอื่นๆคอยซัพพอร์ตนวัตกรรมเหล่านั้น การรักษาลมหายใจของมนุษย์ ด้วยต้นไม้และพืชชนิดต่างๆที่ช่วยซับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และปล่อยออกซิเจน ตามหลักวิทยาศาสตร์อย่างที่เราทราบ แต่หากไม่มีพืชพรรณเหล่านี้ ชีวิตมนุษย์จะยั่งยืนต่อไปได้หรือไม่ และอีกนานเท่าไหร่

ข่าวที่เกี่ยวข้อง

• 4 ตุลาคม วันสัตว์โลก (World Animal Day) สวัสดิภาพสัตว์ อันตรายจากน้ำมือมนุษย์

• รำลึก สืบ นาคะเสถียร 31 ปีผ่านไป ปัญหาสิ่งแวดล้อมไทย เปลี่ยนพอหรือยัง?

• เปิดภาพถ่ายสัตว์ป่า ผ่านเข้ารอบ Wildlife Photographer of the Year 2021

บทความข้อมูลจากกรีนพีช (Greenpeace) นำเสนอสารคดีการสูญพันธุ์ (Extinction) ของเดวิด แอทเทนเบอเรอห์ (David Attenborough) ที่ได้เผยในบทความสารคดีของเขาว่า “มนุษย์คือตัวการที่ทำให้พืชและสัตว์อีกหลายสายพันธุ์ต้องสูญพันธุ์” เดวิดได้นำเสนอสัตว์ 18 สายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วใช่ช่วง 100 ปีที่ผ่านมา

นกแก้วสวรรค์ ไม่เคยถูกพบอีกเลยตั้งแต่ปีค.ศ.1928 ที่องค์การระหว่างประเทศเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (IUCN) ขึ้นบัญชีแดงนกสายพันธุ์นี้ไว้ ถิ่นฐานเดิมมักพบที่ออสเตรเลียตะวันออก สาเหตุการสูญพันธุ์คาดว่าคือ ภัยแล้ง การกินพืชมากเกินไป และคนตัดต้นยูคาลิปตัสที่เป็นแหล่งอาศัยของมันมากเกินไป

หมาป่าซิซิเลียน หมาป่าแห่งเกาะซิซิลี ที่สูญพันธุ์จากการถูกล่าเพื่อไปเป็นอาหารให้คนพื้นเมืองบนเกาะและขาดแคลนอาหารจากสิ่งแวดล้อมที่ไม่สมดุลบนเกาะ สูญพันธุ์ในปี 1920 จากผลการศึกษาของ พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติเวโรนา

เสือทัสมาเนียหรือไทลาซีน แห่งรัฐทัสมาเนีย ออสเตรเลียและนิวกินี ในยุคล่าอาณานิคมของชาวยุโรป พวกเขากลัวพวกมันมากินแกะที่เลี้ยงไว้ พวกเขาจึงล่าและฆ่าพวกมันเพื่อลดจำนวนของเสือ นอกจากนี้มันยังถูกล่าเพื่อไปแสดงในสวนสัตว์จนเป็นตำนานเสือทัสมาเนียตัวสุดท้ายของโลก คาดว่าสูญพันธุ์ในปี 1936

สิงโตทะเลญี่ปุ่น จากชื่อก็รู้ได้เลยว่าถูกพบมากในน่านน้ำประเทศญี่ปุ่น มันสูญพันธุ์จากการล่าเพื่อเอาหนัง หนวดและอวัยวะต่างๆไปขาย รวมไปถึงนำไปแสดงละครสัตว์ พบครั้งสุดท้ายในปี 1950

 

ผีเสือเซอร์เซสบลู ถิ่นอาศัยหลักคือชายฝั่งทะเลซานฟรานซิสโก เชื่อว่าสูญพันธุ์ไปตั้งแต่ปี 1940 จากการรุกล้ำถิ่นที่อยู่และการขยายเมืองในอเมริกา

วอลลาบีเล็บหางเสี้ยว สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีกระเป๋าหน้าท้อง ถิ่นอาศัยคือออสเตรเลียตะวันตกเฉียงใต้และภาคกลาง สูญพันธุ์จากการนำเข้าสุนัขจิ้งจอกและแมวในยุคล่าอาณานิคมยุโรปเข้าล่าพวกมัน ทำให้มันสูญพันธุ์ไปในปี 1950

แอนทีโลปสายพันธุ์ Bubal ถิ่นอาศัยคือ บริเวณทุ่งหญ้าในอเมริกาเหนือ พบครั้งสุดท้ายในปี 1950 คาดว่าสูญพันธุ์จากการล่าของมนุษย์ล้วนๆ

แมลงปอ St.Helena Darter เป็นสัตว์หายากพบได้เฉพาะเกาะภูเขาไฟเซนต์เฮเลนาในมหาสมุทรแอตแลนติก ถูกพบครั้งสุดท้ายในปี 1963 จากการลดลงของจำนวนแมงปอ คาดว่าเป็นผลพวงมาจากสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนไปหลังการล่าอาณานิคมในช่วงปลายศตวรรษที่ 16 และการรุกรานของสัตว์สายพันธุ์ใหม่ที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์ เช่น กบเล็บแอฟริกัน

นก Kākāwahie พบล่าสุดในปี 1963 ในเขตอนุรักษ์ Kamakou สาเหตุการณ์สูญพันธุ์เกิดจากการทำลายที่อยู่และได้รับเชื้อโรคจากยุงที่ถูกปรับเปลี่ยนสายพันธุ์โดยมนุษย์

จิ้งจอกบินแห่งเกาะกวม สูญพันธุ์ไปเมื่อปี 1960 จากการล่าไปทำอาหารและถูกล่าจากงูต้นไม้สีน้ำตาลที่นำเข้าโดยมนุษย์ โดยกลุ่มสุดท้ายถูกยิงโดยนักล่า

เสือโคร่งเปอร์เซีย พบครั้งสุดท้ายในปี 1970 จากการถูกล่าโดยทหารอาณานิคมของรัสเซีย และถิ่นที่อยู่ถูกรุกล้ำเพื่อใช้ทำการเกษตร

ปลาหวีเกศ พบครั้งสุดท้ายประมาณปี1975-1977 จากการสร้างเขื่อน คลอง บ้านเรือนริมฝั่งแม้น้ำ และมลพิษทางน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา

นิวต์ทะเลสอบยูนนาน อาศัยอยู่บริเวณทพเลสอบคุนหมิง ประเทศจีน สูญพันธุ์จากการนำเข้ปลาและกบจากต่างประเทศ มีการเลี้ยงเป็ดมากขึ้นและการสร้างเมืองในบริเวณนั้น พบครั้งสุดท้ายปี 1979

คางคกสีทอง ถิ่นที่อยู่คือป่าเมฆ คอสตาริกา คาดว่าสูญพันธุ์จากภาวะโลกร้อน โรคติดต่อ และมลพิษทางอากาศ พบครั้งสุดท้ายในปี 1989

หอยทาก Rotund พบครั้งสุดท้ายที่แม่น้ำคูซา รัฐอลาบามา ปี1990 ที่ในขณะนั้นมีการสร้างเขื่อน 7 แห่งและโรงงานผลิตกระแสไฟฟ้า

ไอเบกซ์ พิเรเนียน แพะชนิดนี้อาศัยอยู่บนเทือกเขาพิเรเนียน พบครั้งสุดท้ายในปี 2000 แต่ในปี 2003 ก็พบว่ามันยังไม่สูญพันธุ์แต่มันถูกโคลนไว้ และก็ตายจากการที่ปอดไม่ทำงาน สาเหตุการณ์ลดลงของมันคือถูกล่า และเชื้อโรค

เต่ายักษ์พินตา สายพันธุ์กาลาปากอส ถิ่นกำเนิดคือเกาะพินตา ประเทศเอกวาดอร์ จำนวนลดลงจากการถูกกะลาสีเรือและชาวประมงล่า และการนำแพะมาเลี้ยงบนเต่าจึงทำให้รบกวนที่อยู่อาศัย เต่าตัวสุดท้ายถูกขังไว้ตั้งแต่ปี 1972 และตายลงในปี 2012

แรดดำแอฟริกาตะวันตก ยืนยันว่าสูญพันธุ์ในปี 2011 ถิ่นที่อยู่คือทุ่งหญ้าสะวันนาของแอฟริกา สูญพันธุ์จากกีฬาล่าสัตว์ของมนุษย์และการเกษตรเชิงอุตสาหกรรม

ทั้งหมดนี้คือสัตว์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วจากการค้นพบครั้งล่าสุดของนักวิทยาศาสตร์และองค์การระหว่างประเทศเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ (IUCN) แม้ว่าจะสายไปแล้วที่จะนำพวกเขากลับมา ไม่แน่ว่าในอนาคตอาจจะได้งานวิจัยและนวัตกรรมใหม่ๆในการฟื้นฟูพวกเขากลับมาได้ก็เป็นไปได้ แต่จะดีกว่าถ้าพวกมันไม่สูญหายไปเลย และยังคงอยู่รอบตัวของพวกเราในสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสมกับพวกมัน

ที่มาข้อมูล Greenpeace