svasdssvasds

หัวใจที่เสียสละ! เปิดชีวิต “ครูดอย” ฝ่าเส้นทางแสนยากลำบาก เพื่อไปสอนนักเรียน

หัวใจที่เสียสละ! เปิดชีวิต “ครูดอย” ฝ่าเส้นทางแสนยากลำบาก เพื่อไปสอนนักเรียน

โลกโซเชียลกำลังแห่แชร์เรื่องราวของ “ครูอุ้ม” ผู้เสียสละสอนเด็กนักเรียนในพื้นที่ห่างไกล ให้ได้รับความรู้ทัดเทียม และต้องเจอกับการเดินทางไปโรงเรียนที่แสนยากลำบาก

โลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวของ Suthiluck Kanthipan หรือครูอุ้ม คุณครูบนดอยที่มองเห็นถึงกลุ่มเด็กนักเรียนที่ด้อยโอกาส และห่างไกลความเจริญ ได้มีวิชาความรู้เท่าเทียมกับเด็กคนอื่นๆ ออกมาแชร์ประสบการณ์การเดินทางไปสอนเด็กนักเรียน ที่ต้องเดินทางด้วยเส้นทางที่ยากลำบาก ถนนดินเฉอะแฉะ กว่าจะถึงโรงเรียน ข้อความระบุว่า

“เป็นครูดอยมา 2 ปี ดอยตัวเองว่าหนักแล้ว ก็ไม่ขนาดนี้ ที่สุดแล้วค่ะ สุดจริง วันนี้มา ร.ร.ของเพื่อ Punyapat Pun วันสำรวจเส้นทาง #สร้างห้องสมุดโรงเรียนให้น้องๆ #มาร่วมเป็นแสงเทียนส่องสว่างกลางป่าใหญ่

เส้นทางสู่โรงเรียนเคลื่อนที่ “แม่อิล้อ อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน แล้วเราจะกลับมาเจอกัน” #ดอกยางข้าวโพดเท่านั้น คิดตลอดขณะเดินทางว่ามันจะมีโรงเรียนอยู่ปลายสุดถนนนี้จริงๆเหรอ หลังจากนั้นอีกไม่กี่ชั่วโมง เราก็เจอ รร.

สนับสนุนงบประมาณหรือวัสดุก่อสร้างกับโครงการครั้งนี้ รบกวนแจ้งความจำนงได้ที่ Suthon Janpan

นอกจากนี้ ครูอุ้ม ยังโพสต์ถึงประสบการณ์เพิ่มเติมไว้ว่า

บทความ : ครูอ๋อ”แสงเทียนส่องสว่างกลางป่าบ้านแม่อิล้อ

บันทึกไว้ ๖ มิถุนายน ๒๕๖๑

——————————

นี่ก็เป็นวันที่สามแล้วที่ฉันกลับมาจากที่นั่น “ โรงเรียนบ้านแม่อิล้อ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน" ฉันและพี่ๆได้มีโอกาสขึ้นไปที่นั่น ไปสำรวจเส้นทางในการเพื่อสร้างห้องสมุดให้กับนักเรียน “และมันก็คือจุดเริ่มต้นของการเดินทาง

ฉันคิดมาตลอดว่าโรงเรียนที่ฉันอยู่ตอนนี้เป็นโรงเรียนที่ทุรกันดารและลำบากมากแล้ว โรงเรียนของฉันไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึงปี ไม่มีแม้แต่สัญญาณโทรศัพท์ #แต่มันกลับไม่ใช่เลย ถ้าเทียบกับที่นั้น การเป็นอยู่สภาพการเดินทางและสิ่งที่ ครูอ๋อ ต้องเจอ มันสุดแสนที่จะอธิบายได้ ถนนที่แม้แต่รถยนต์ยังเข้าโรงเรียนสาขาไม่ได้ พื้นดินที่ฉันเหยียบแล้วแทบจะยืนไม่ไหว อาคารเรียนที่ ไม่สมบูรณ์ไม่มีแม้แต่หน้าต่างหรือฝาผนัง หรือแม้กระทั่ง ภาษาที่ชาวบ้านพูดแทบจะไม่เข้าใจ

ห้องเรียนสาขาที่อยู่ห่างจากโรงเรียนหลักประมาณ 30 กิโล พวกเราใช้เวลาเกือบ 4 ชั่วโมงเพื่อจะ เดินทางเข้าไปที่นั่น ลำบากตรากตรำในการบุกป่า ฝ่าโคลนไป แต่ครูอ๋อซิ !. ขับรถเพื่อคนวัตถุดิบเพื่อไปทำอาหารในทุกทุกอาทิตย์ เป็นทุกอย่างไม่ว่าจะพ่อครัว ครู ภารโรง เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้ความหวังของเด็ก

แต่แล้วในที่สุดเราก็ถึงโรงเรียน

สิ่งที่ฉันรู้สึกมันยิ่งทำให้ฉันหดหู่หัวใจ #นี่หรือโรงเรียนของประเทศที่ฉันยืนอยู่ #ความเหลื่อมล้ำทางสังคมที่สุดแสนจะทรมานใจและยากที่จะพูดออกมา

  • เด็กจะเรียนรู้เรื่องไหม
  • เด็กจะมีอาหารการกินดีหรือเปล่า
  • โรงเรียนที่เด็กบางคนไม่เคยได้เห็นคอมพิวเตอร์ด้วยซ้ำ แล้วมันจะมีโรงเรียนแบบนี้อยู่ในประเทศนี้อีกเยอะไหม...

ฉันถูกปลูกฝังมาตลอดว่าการสั่งสอนและการให้การศึกษาคือการสร้างความเจริญงอกงามของชีวิต ... แต่ฉันมองไม่เห็นเลย

จะมีใครเห็นจุดเล็กๆแบบนี้บ้างไหม

และมีโรงเรียนแบบนี้กระจายอยู่ทั่วประเทศอีกมากเท่าไหร่กัน

#เป็นครูดอยมันไม่เคยง่ายเหมือนที่คิดฝันตอนเรียน

#ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อนร่วมอุดมการณ์ทุกคนค่ะ

 

related