ติดกับความรวย ติดลบความสุข ปล่อยวางปลดล็อกความทุกข์ กับ “หนึ่ง บางปู”

วรัชญากรณ์ อ่อนธรรม หรือรู้จักกันในนาม 'หนึ่ง บางปู' สาวต่างจังหวัดที่เติบโตมาจากครอบครัวที่ค่อนข้างยากจนและต้องใช้ชีวิตอยู่กับตาและยายตั้งแต่เด็ก ขณะที่พ่อและแม่ต้องไปทำงานต่างถิ่นเพื่อหารายได้กลับมาส่งเสียครอบครัว จึงทำให้เธอบอกตัวเองเสมอ “โตไปฉันต้องรวย” แต่เมื่อชีวิตได้สัมผัสความรวยจากการทำธุรกิจความงามที่เธอปลุกปั้นกับมือได้ไม่นาน เธอเริ่มพบความเปลี่ยนแปลงทั้งทางกายและจิตใจ เกิดความวิตกในทรัพย์สินเงินทองที่มีจนไปสู่ภาวะป่วยแพนิค แต่เธอก็ก้าวผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ด้วยค้นพบสัจธรรม “ปล่อยวาง” ที่ปลดล็อกชีวิตตัวเองให้กลับมามีความสุขได้อีกครั้ง

ครั้งหนึ่งชีวิตติดเคยหลงไปกับความรวย

หนึ่งยอมรับว่าปรับตัวไม่ได้ ณ ตอนนั้น เกือบที่จะลุ่มหลงไปในไปในกิเลสต่างๆ เริ่มกินอาหารราคาแพง เริ่มใส่เสื้อผ้าหรูขึ้น เริ่มใช้ของแบรนด์เนม เริ่มใช้รถที่แพงขึ้น พอใช้ของแบรนด์เนม ใช้รถที่แพงขึ้น มันคือการหวาดระแวง ระแวงว่ารถจะหาย จะมีใครมาเอาสิ่งของมีค่าไปหรือเปล่า เวลานอนก็ระแวง กลัวกังวลไป ว่ามันจะเกิดขึ้นอะไรกับตัวเธอ

ร่ำรวยทรัพย์แต่เหมือนตัวเองไม่มีความสุข

หนึ่งเล่าว่า พอเธอเริ่มมีฐานะ นั่นหมายถึงธุรกิจขยายและย่อมมีภาระมากขึ้น พนักงานมากขึ้น การมีโรงงานว่ายากแล้ว แต่การรักษาโรงงานนั้นยากกว่า ทำอย่างไรให้พนักงานมีงานทำตลอด เธอทำอะไรหลายๆ อย่างในเวลาเดียวกัน ถูกซ่อนไปด้วยภาวะของการเจ็บป่วย ครั้งที่รู้สึกภาวะแปลกๆ คือมีอยู่เช้าวันหนึ่ง ประมาณตีห้า เธอเขย่าตัวแฟนและบอกเขาว่าเธอกำลังจะตาย เธอเริ่มหายใจเฮือกขึ้น แต่ก็ไม่เข้าใจว่าภาวะที่เกิดขึ้นคืออะไร ปกติ หนึ่งเป็นโรคไทรอยด์ เธอจึงไปหาหมอที่รักษาไทรอยด์เป็นประจำ สิ่งแรกที่เธอคิดถึงคือภาวะหัวใจจะล้มเหลว แต่หมอบอกว่าไม่น่าใช่

หมอระบุว่าน่าจะเป็น เสี่ยงต่อภาวะแพนิค หนึ่งไม่เคยได้ยินโรคนี้มาก่อนจึงค้นหาข้อมูล ซึ่งอาการคล้ายกับที่เธอเป็น นานๆ ที่มันมีความกังวลมากๆ อาการเหล่านี้จะผุดขึ้นมา ตั้งแต่มกราคมถึงประมาณพฤษภาคมเกิดอาการเหล่านี้ไม่ต่ำกว่าห้าสิบครั้งซึ่งถือว่าไม่น้อยเลย เวลาที่เธอคิดอะไรมากๆ กลายเป็นเกิดคำถามขึ้นซำๆว่าทำไม ในขณะที่อีกมุมนึง เธอรู้สึกว่าเธอมีทุกอย่าง แต่ทำไมกลับคิดเรื่องพวกนี้ แล้วทำไมถึงออกจากตรงนั้นไม่ได้ “ตอนนั้นเราพยายามหาๆ ทางออก เพราะเริ่มกลัวในเรื่องที่ไร้สาระ อย่างเช่น กลัวแม่ตัวเอง กลัวเสียงหมาหอน กลัวอะไรที่มันไร้สาระมาก ทำไมฉันหาความสุขไม่เจอ”

ค้นพบการปล่อยวางช่วยทำให้ชีวิตมีความสุข

หนึ่งได้เห็นข่าวทางโซเชียลแชร์เรื่องท่านเจ้าคุณอลงกต วัดพระบาทน้ำพุ ว่าต้องหาเงินไปช่วยเหลือผู้ป่วย HIV เธอจึงทำโครงการขึ้นมา ชื่อโครงการ ‘ลูกพ่อแก่ส่งบุญวัดพระบาทน้ำพุ’ ได้เงินมาทั้งหมดหนึ่งล้านหกแสนบาท ต่อมาประมาณเดือนเมษาหรือพฤษภา หลวงพ่อได้มาบิณฑบาตที่ปากน้ำใกล้กับที่เธออยู่ เธอจึงไปนมัสการ หลวงพ่อบอกกับเธอว่า เดี๋ยวจะให้ถือโทรโข่งแล้วก็ลองประกาศบอกบุญ คนปากน้ำรู้จักเธอมากมาย เธอจะได้ทำบุญด้วยกัน หนึ่งเล่าว่า ณ เวลานั้น มันกลับซ่อนพลังที่ยิ่งใหญ่ไว้ เธอตื่นเต้นมากที่เดินไปบอกคนตรงหน้าเพื่อมาทำบุญ เธอเห็นเงินที่คนหยอดทำบุญใส่บาตรกับหลวงพ่อ เธอรู้สึกว่าวันนั้นพลังยักษ์มันเกิดขึ้นกับตัวเธอ หัวใจของเธอพองโต รู้สึกว่าชีวิตมีค่าเหลือเกินที่ได้ทำเพื่อประโยชน์ แล้วหลวงพ่อได้เอาไปช่วยคนอื่นต่อ หนึ่งรู้สึกว่าหลวงพ่อเดินไปทุกก้าวด้วยความมีเมตตา เธอรู้สึกอบอุ่น และความมีเมตตาของท่านเผื่อแผ่มาให้เธอมีความสุขไปด้วย นั่นคือการค้นพบได้ด้วยตนเองว่ามันคือการวาง และสิ่งที่เธอทำที่ผ่านมาคือการแบก ไม่ว่าจะภาระ ชื่อเสียง เงินทอง รถหรู ของแบรนด์เนม นั่นคือเปลือกนอกทั้งนั้นที่เธอแบกมันไว้ พอเธอแบก เธอก็กังวล ทำให้จิตปรุงแต่ง หนึ่งกล่าวตอนท้ายว่าเธอรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากที่ปล่อยวางได้ตั้งแต่อายุสามสิบสี่ “เราคือผู้ชนะที่ชนะใจตัวเอง และเวลาที่เหลืออยู่คือเราพร้อมตายเพราะว่าเราได้ทำหน้าที่ในการเกิดมาเป็นคนอย่างสมบูรณ์แล้ว”