ย้อนรอยฝันร้ายครั้งแรกและครั้งเดียว เหตุกราดยิงรร. ที่สกอตแลนด์ 1996
"กราดยิง Dunblane" รร. ในสกอตแลนด์เมื่อปี 1996 การกราดยิงครั้งแรกและครั้งเดียวบนดินแดนสหราชอาณาจักร การกราดยิงสหรัฐ ครั้งแรกเกิดเมื่อปี 1949 และต่อเนื่องจนปัจจุบัน รวมแล้ว 214 ครั้งที่เด็กและผู้บริสุทธิ์ต้องสูญเสีย ผลลัพธ์ที่ต่างกันมาจากกฏหมายควบคุมอาวุธปืน
จากข่าวเหตุการณ์กราดยิงครั้งสะเทือนขวัญที่ร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์ เกิดขึ้นอีกครั้ง ที่ โรงเรียนประถมศึกษาร็อบบ์ ในเมืองยูวัลดี รัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา โดยชายวัย 18 ปี ที่ชื่อว่า “ซัลวาดอร์ รามอส” ซึ่งนับเป็นครั้งที่ 27 ในปีนี้ เขาใช้อาวุธปืนไรเฟิล AR-15 กราดยิงจนมีผู้เสียชีวิตรวม 21 รายรวมแล้วจนถีงปี 2022 มีเหตุการณ์กราดยิงบนดินแดนแห่งเสรีภาพนี้ถึง 214 ครั้ง โดยไม่กี่ปีที่ผ่านมา กฏหมายเกี่ยวกับอาวุธปืน ได้มีการผ่อนคลายมากขึ้น ในสหรัฐอเมริกา โดยในรัฐส่วนใหญ่ใน สหรัฐอเมริกา อนุญาตให้ เด็กอายุ 18 ปี สามารถถือครองอาวุธปืนไรเฟิล AR-15 ได้
แต่เราจะพาย้อนกลับเมื่อวันที่ 13 มีนาคม 2539 นาย Thomas Hamilton อดีตหัวหน้าลูกเสือที่มีข่าวลือเรื่องการล่วงละเมิดทางเพศกับเด็กเป็นเวลาหลายปี เดินเข้าไปในโรงยิมของโรงเรียนประถมศึกษา Dunblane ที่มีเด็กนักเรียนอายุ 5-6 ขวบ กำลังรวมตัวกันทำกิจกรรมออกกำลังกายกันอยู่และเขายิงรัวกระสุนปืนกว่า 105 นัด ใส่เด็กๆ เป็นเหตุทำให้มีเด็ก 15 คน และครู 1 คนเสียชีวิตทันที
คลิปเรื่องราวของ Thomas Hamilton: The Dunblane Massacre
และเด็กอีกหนึ่งคนเสียชีวิตในภายหลังหลังบาดแผลกระสุนปืน รวมผู้บาดเจ็บและผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์นี้ทั้งหมด 17 คน
หลังจากก่อเหตุนาย Thomas ก็จบชีวิตตัวเองตัวอาวุธปืน
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
จากเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ชาวเมืองสกอตแลนด์และทั่วบริเตน ต้องตกอยู่ในความเศร้าสลด ไว้ทุกข์ใหักับผู้บาดเจ็บและเสีย
ควีนอลิซเบทที่สองก็มาวางดอกไม้แสดงความไว้อาลัยที่โรงเรียนแห่งนี้เช่นกัน เมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2539
8 วัน ให้หลัง รัฐสภาของสหราชอาณาจักรได้เรียกประชุมศาลที่มี Lord W. Douglas Cullen ผู้พิพากษาอาวุโสชาวสกอตในเวลานั้น เพื่อดำเนินการไต่สวนสาธารณะเกี่ยวกับเหตุกราดยิง โดยเริ่มต้นการสืบสวนเมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม ใช้เวลาทั้งหมด 26 วัน โดยกระบวนการทั้งหมดมีการบันทึกและเปิดให้ประชาชนทั่วไปรับรู้ด้วยเช่นกัน
ในรายงานสรุปการสอบสวนท่านผู้พิพากษา Cullen กล่าวว่าเขาค้นหาคำตอบของสองคำถาม คือ
- หนึ่ง หลังจากเหตุการ์ กราดยิง Dunblane เมื่อวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2539 เป็นอย่างไรบ้างและเหตุการณ์แวดล้อมขณะที่มีการยิงเป็นอย่างไร
- สอง เขาควรทำอย่างไรเพื่อปกป้องประชาชนจากการใช้อาวุธปืนในทางที่ผิด
โดยผู้พิพากษา Cullen ความปลอดภัยของประชาชนทั่วไป ควรเน้นให้ความสำคัญกำลังในการซื้อขายและความพร้อมของอาวุธปืนมากกว่าที่จะพิจารณาถึงความเหมาะสมและศักยภาพของผู้ซื้อ ด้วยการบังคับใช้กฏหมายการซื้อขายอาวุธปืนที่เข้มงวดขึ้นน่าจะป้องกันเหตุการณ์การสังหารหมู่ในอนาคตได้
ท่าผู้พิพาษาแนะนำรัฐบาลใช้ระบบการจัดการเพื่อควบคุมการถือครองปืนส่วนบุคคลและให้เก็บไว้ที่สปอร์ตคลับแทนเมื่อไม่ได้ใช้งานสำหรับการกีฬา หรือ พิจารณากฏหมายการห้ามพกพาอาวุธปืนที่ยิงได้หลายนัดแทน
แต่กฏหมายควบคุมอาวุธปืนนี้ก็ไม่ได้ผ่านโดยง่าย เพราะสหราชอาณาจักรมีวัฒนธรรมการเป็นเจ้าของปืนและการยิงเพื่อกีฬา เกิดการประท้วงที่จตุรัส Trafalgar ของกรุงลอนดอน ในเดือนกุมภาพันธ์ 1997 โดยหลังจากเหตุการณ์กราดยิงในวันนั้น
สหราชอาณาจักรมีความพยายามที่จะสั่งห้ามอาวุธกึ่งอัตโนมัติและป้องกันการห้ามใช้ปืนพก แต่ไม่สำเร็จ
จนเมื่อเดือนธันวาคม 1997 สภามีความเห็นชอบ ที่จะแบนปืนพกพาทั้งหมด โดยปืนพกมากกว่า 160,000 กระบอกของเจ้าของปืนและผู้นิยมการล่าสัตว์ต้องถูกส่งคืนหนึ่งในจำนวนนั้น ได้แก่ เจ้าชายฟิลิป สามีของ ควีนเอลิซาเบธที่สอง ด้วยเช่นกัน
แต่หลังจากเหตุการณ์เศร้าที่ โรงเรียนประถม กราดยิง dunblane ก็เป็นเหตุการณ์เดียวที่เคยเกิดขึ้นในดินแดนของ สหราชอาณาจักร นั่นแสดงให้เห็นว่า กฏหมายมีผลตามความตั้งใจของคณะไต่สวน กราดยิง dunblane และฝ่ายนิติบัญญัติ ที่โดนกดดันจากพ่อแม่และผู้ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์สังหารในวันนั้น จนผลักดันกฏหมายออกมาควบคุมได้สำเร็จ
แม้เหตุการณ์ กราดยิง dunblane สำหรับผู้ที่อายุต่ำกว่า 30 ปีจะจดจำรายละเอียดหรือเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้ แต่นั่นก็อาจจะหมายความว่าเพราะในสังคมเข้าใจร่วมกันแล้วว่าการสังหารหมู่ด้วยอาวุธแก่เด็กๆ ของพวกเขาเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้และได้ลงมือจัดการเพื่อป้องกันด้วยกฏหมายอย่างเต็มที่แล้ว เพื่อไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย นั่นคือบทเรียนที่สำคัญที่เราควรได้เรียนรู้จากเหตุการณ์เลวร้ายแล้วนำมาวางแผนเพื่อเลี่ยงความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นไม่ใช่หรือ
แต่เหตุใด นับจากเหตุการณ์กราดยิงผู้บริสุทธิ์ตั้งแต่ปี 1949 เป็นต้นมา กว่า 70 ปีแล้ว ที่ในสหรัฐอเมริกาจนปัจจุบันยังไม่มีทีท่าหรือบทเรียนที่จะควบคุมการถือครองอาวุธได้เสียที นั่นอาจเพราะผลประโยชน์ของกลุ่มผู้มีอำนาจเบื้องหลังที่บ่งการไม่ให้เกิดการคลี่คลาย เปลี่ยนแปลง จนสร้างบาดแผลซ้ำแล้วซ้ำอีกให้แก่เด็กผู้บริสุทธิ์และน้ำตาของผู้ปกครองคนใหม่ที่ต้องทนทุกข์กับการสูญเสีย
ที่มา
