นักวิจัยกังวลหลังพบ 'ไมโครพลาสติก' ปนเปื้อนในอวัยวะเพศชาย

งานวิจัยที่ศึกษา "ภาวะหย่อนสมรรถภาพทางเพศ" ซึ่งตีพิมพ์ในวารสาร International Journal of Impotence Research (IJIR) ได้เปิดเผยข้อมูลที่สร้างความตกตะลึงแก่วงการแพทย์ เมื่อพวกเขาพบ 'อนุภาคไมโครพลาสติก' ในตัวอย่างเนื้อเยื่อที่นำมาจากกลุ่มตัวอย่างเพศชาย 6 รายที่กำลังเข้ารับการผ่าตัดใส่ถุงยางเทียม โดยมีขนาดอนุภาคตั้งแต่ 20 ถึง 500 ไมโครเมตร

การค้นพบครั้งสำคัญนี้เผยให้เห็นถึงการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วของมลภาวะจากพลาสติก และพวกมันกำลังแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ในจุดที่ลึกและอันตราย ทั้งยังเป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยก่อนหน้าที่ตรวจพบไมโครพลาสติกในอัณฑะและอสุจิของมนุษย์ด้วย ซึ่งเน้นย้ำให้เห็นถึงแนวโน้มที่พลาสติกเหล่านี้จะส่งผลกระทบต่อระบบสืบพันธุ์

ดร. รันจิธ รามาซามี หนึ่งในนักวิจัยที่มีส่วนร่วมในการศึกษานี้แสดงความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบจากการค้นพบดังกล่าว เนื่องจากยังไม่มีใครทราบบอย่างแน่ชัดว่าไมโครพลาสติกเหล่านี้มีผลกระทบต่อร่างกายมนุษย์ได้มากน้อยแค่ไหน และพวกเขาสงสัยว่ามันอาจทำได้ถึงขั้นรบกวนการทำงานของระบบกล้ามเนื้อ และที่สำคัญที่สุดคืออนุภาคแปลกปลอมเหล่านี้ไม่ควรเข้าไปอยู่ในร่างกายของมนุษย์

ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าการขยายตัวของไมโครพลาสติกเป็นวิกฤตด้านสิ่งแวดล้อมและสุขภาพที่เพิ่มมากขึ้น เนื่องจากมีขยะพลาสติกอยู่ทุกหนทุกแห่ง ตั้งแต่ขวดพลาสติกแบบใช้ครั้งเดียวทิ้งไปจนถึงภาชนะใส่อาหารที่ใช้กับไมโครเวฟ ผู้คนจึงบริโภคและรับอนุภาคพลาสติกเข้าสู่ร่างกายโดยไม่รู้ตัว จากพฤติกรรมประจำวันทั่วไป เช่น การดื่มน้ำจากขวดพลาสติกหรือการอุ่นอาหารในภาชนะพลาสติก ล้วนเป็นปัจจัยที่ทำให้มีสารเหล่านี้อยู่ในร่างกายของเรา

ปัจจุบัน ไมโครพลาสติกกลายเป็นสิ่งที่มีอยู่ทั่วไป ไม่เพียงแต่พบได้ในมหาสมุทร แม่น้ำ และดินเท่านั้น แต่ยังฝังตัวอยู่ในร่างกายมนุษย์อีกด้วย ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพของมนุษย์โดยไม่ทราบสาเหตุ การมีอยู่ของอนุภาคเหล่านี้ในบริเวณที่อ่อนไหวของร่างกายยิ่งเน้นย้ำถึงความจำเป็นในการดำเนินการเพื่อต่อสู้กับมลภาวะจากพลาสติกอย่างเร่งด่วน

ขณะที่การวิจัยเกี่ยวกับผลกระทบต่อสุขภาพจากไมโครพลาสติกยังคงดำเนินต่อไป ผู้เชี่ยวชาญเริ่มส่งสัญญาณเตือนมากขึ้นเรื่อยๆ เกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อการสืบพันธุ์ของมนุษย์ การควบคุมฮอร์โมน และแม้แต่การเจริญพันธุ์ ซึ่งอาจไม่เพียงแค่กระทบต่อสุขภาพเท่านั้น แต่ยังอาจเปลี่ยนแปลงชีววิทยาของเราไปจนถึงรุ่นลูกรุ่นหลานในอนาคต