ความเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติลดลง 60% ใน 200 ปี

การศึกษาวิจัยของศาสตราจารย์ไมล์ส ริชาร์ดสัน ผู้เชี่ยวชาญด้านความเชื่อมโยงกับธรรมชาติแห่งมหาวิทยาลัยดาร์บี ของอังกฤษ ที่ติดตามการสูญเสียธรรมชาติจากชีวิตผู้คนในปัจจุบันและย้อนหลังเป็นระยะเวลา 220 ปี โดยใช้ข้อมูลเกี่ยวกับการขยายตัวของเมือง การสูญเสียสัตว์ป่าในละแวกใกล้เคียง พบว่าความเชื่อมโยงระหว่าง "ผู้คนกับธรรมชาติ" ลดลงมากกว่า 60% นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2343

โดยความเชื่อมโยงเหล่านี้สังเกตุได้จากหลายปัจจัย เช่น การหายไปของคำศัพท์เกี่ยวกับธรรมชาติในหนังสือ รวมถึงคำว่าแม่น้ำ มอส และดอกไม้ หรือการที่ผู้ใหญ่เริ่มไม่ถ่ายทอดความผูกพันกับธรรมชาติให้กับลูกหลานอีกต่อไป ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัยอื่นๆ ที่ระบุว่า ความเชื่อมโยงระหว่างพ่อแม่กับธรรมชาติเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดในการทำนายว่าเด็กจะใกล้ชิดกับธรรมชาติหรือไม่

ริชาร์ดสันกล่าวว่า ปัจจุบันความเชื่อมโยงระหว่างธรรมชาติได้รับการยอมรับว่าเป็นต้นตอสำคัญของวิกฤตการณ์ด้านสิ่งแวดล้อม ทั้งยังสำคัญอย่างยิ่งต่อสุขภาพจิตของทุกคน หากไม่มีการเปลี่ยนแปลงเชิงปฏิรูป คนรุ่นหลังก็จะยังคงสูญเสียความตระหนักรู้เกี่ยวกับธรรมชาติต่อไปเรื่อยๆ

โดยริชาร์ดสันระบุว่า การเปลี่ยนแปลงเชิงบวกในระดับแรก คือแต่ละเมืองต้องมีพื้นที่สีเขียวมากขึ้นอีก10 เท่า เพื่อฟื้นฟูความเชื่อมโยงกับธรรมชาติที่ลดลงตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา

นอกจากนี้ การมีมาตรการปลูกฝังความตระหนักและการมีส่วนร่วมกับธรรมชาติในเด็กเล็กและครอบครัว เช่น ในโรงเรียนอนุบาลมี ก็นับเป็นแนวทางที่ประสิทธิภาพ