ชีวิตต้องสู้! คุณตานั่งรถเข็นพาหลานเก็บขวดวันละ 40 กม.

บริเวณถนนสุขประยูร อำเภอพนัสนิคม-อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี ภาพชายชราที่นั่งมาในรถสามล้อ พร้อมกับเด็กตัวเล็กๆ ที่ช่วยเข็นตามอยู่ด้านหลังอยู่เสมอๆ ซึ่งเป็นภาพที่คนในละแวกนั้นเห็นกันอยู่บ่อยๆ โดยชายชราคนดังกล่าวมากับเด็กชายวัยประมาณ 8 ขวบ ที่กำลังเข็นรถคุณตามาตามถนน ระหว่างทางก็หยุดเก็บขวดพลาสติกตลอดเส้นทาง และในบางช่วงก็มีชาวบ้านเอาขวดพลาสติกออกมาให้ บางบ้านก็ให้ขนม

ผู้สื่อข่าวได้เข้าไปสัมภาษณ์คุณยุพานันท์ ปานามา ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ที่นำของออกมาให้คุณตากับหลานชาย คุณยุพานันท์บอกว่าตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ประมาณ 6 เดือน ก็เห็นคุณตาคนนี้มากับหลานออกมาเดินเก็บขวดตามข้างทางเสมอ

เมื่อผู้สื่อข่าวเข้าไปสอบถามข้อมูลกับคุณตาคนดังกล่าว ก็ทราบว่าคุณตาชื่อนายสว่าง ช่วยเพชร อายุ 76 ปี อาศัยอยู่บ้านเลขที่ 12 หมู่ที่ 3 ตำบลบ้านเซิด อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี ส่วนเด็กชายที่มากับคุณตา คือเด็กชาย ธารากร ราชสาส์น อายุ 8 ขวบ ซึ่งเป็นหลายชายของคุณตาเอง โดยคุณตามีหลานถึง 4 คน ปรกติก็จะเป็นหลายสาวซึ่งจะเป็นพี่โตกว่าเด็กชายธารากรมา แต่วันนี้เด็กชายธารากร ขอตามคุณตามาแทนพี่ๆ โดยหลังเลิกเรียนและช่วงวันหยุดหลานๆ จะผลัดกันออกมาช่วยคุณตาเดินเก็บขวดบริเวณสองข้างทางเสมอ โดยจะออกเดินทางจากบ้าน หมู่ที่ 3 ต.บ้านเซิด อ.พนัสนิคม มาจนถึง อ.พานทอง ไปตามซอยต่างๆ นับรวมๆระยะทางได้ประมาณ 30-40 กม. ต่อวัน ซึ่งเด็กชายธารากร บอกกับทางผู้สื่อข่าวว่าไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยที่ได้ออกมาเก็บขวดกับคุณตาและอยากออกมาช่วยตาเก็บขวดเอาไปขาย เพราะไม่อยากให้ตาเหนื่อย สงสารตา ซึ่งนับว่าเป็นเด็กที่มีความกตัญญูมาก

เมื่อได้พูดคุยกับคุณตาสว่างที่นั่งอยู่ในรถสามล้อ เล่าให้ฟังว่าก่อนหน้านี้ตนเองยังเดินได้ปรกติก็มีอาชีพทำงานก่อสร้าง รับจ้างทั่วไปจนกระทั่งอายุมากขึ้นกำลังก็ถดถอยและโรคภัยก็รุมเร้า เมื่อสองปีที่ผ่านมาเริ่มเดินเหินไม่ค่อยได้ จนต้องนั่งรถสามล้อแบบโยกได้ จึงทำให้ ไม่สามารถออกไปทำงานรับจ้างอะไรได้ แต่เนื่องจากครอบครัวมีฐานะยากจนแถมยังมีหลานอีกหลายคนที่ยังอยู่ในวัยเรียน ตนเองจะมัวมานอนป่วย และเห็นหลานๆ อดมื้อกินมื้อไม่ได้ จึงต้องพยายามที่จะหาเงินมาช่วยเหลือจุลเจือครอบครัวต่อไปให้ได้ จึงชวนหลานๆออกไปตามข้างทางเพื่อไปหาเก็บขวดเอามารวมๆไว้ขาย หาเงินไว้ให้หลานได้ไปโรงเรียน ซึ่งบางครั้งที่ผู้ใจบุญผ่านไปผ่านมาก็แวะให้เงินบ้าง ตนเองก็จะเก็บออมไว้ให้หลานใช้ในการศึกษาต่อ เพราะถึงแม้ตนเองจะจนแต่รู้ดีว่าการเรียนเป็นสิ่งสำคัญมาก และอยากเห็นหลานๆ ของตัวเองได้เรียนหนังสือสูงๆ มีอนาคตที่ดีต่อไป