ฤดูหนาวเป็นฤดูแห่งความสุขหรือฤดูแห่งความเหงากันแน่?

เมื่อลมหนาวพัดผ่านมา ตามบ้านเรือนต่างประดับประดาด้วยแสงไฟระยิบระยับสลับพู่หลากสีสัน เสียงเพลงบรรเลงเคล้าคลอมาตามสายลม บ้างก็ว่าเห็นแล้วอบอุ่นหัวใจ บ้างก็ว่ายิ่งทำให้ดูโดดเดี่ยว โดยเฉพาะผู้ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวในเมืองหลวง สายน้ำยังแบ่งเป็นหลายสายไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ต่างคนจะมีหลากหลายความคิด 

อากาศหนาวนั้นทำให้คนรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวไม่ใช่แค่เรื่องของความรู้สึก แต่อุณหภูมิภายนอกก็ส่งผลต่อภายในจิตใจเช่นกัน สิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องของสารเคมีในสมอง 

เมื่ออุณหภูมิลดลงอย่างรวดเร็วร่างกายและสารเคมีในระบบประสาทและสมองของมนุษย์ไม่สามารถปรับตัวได้ทัน อาการที่เรียกว่า Seasonal Affective Disorder (SAD) หรือภาวะเศร้าจากการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล จึงเกิดขึ้น

หลายคนจึงรู้สึกว่ายิ่งอากาศหนาวเย็นยิ่งรู้สึกไม่อยากทำอะไร ความสุขที่สุดคงหนีไม่พ้นการนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มหนาๆ เตียงนุ่มๆ เบื่อหน่ายจนเกินกว่าจะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกได้ บางทีการนอนอยู่ดูซีรีส์อยู่บ้านอาจจะตอบโจทย์ที่สุดในช่วงฤดูเทศกาลแห่งความสุข

แต่ในอีกมุมมองหนึ่งอากาศหนาวนั้นทำให้คนรู้สึกมีความสุข แค่หันหน้าไปมองคนที่เรารักกิจกรรมและแพลนเที่ยวก็โผล่ขึ้นมามากมาย

ช่วงบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลองผลัดเปลี่ยนข้ามไปสู่พุทธศักราชใหม่ เหมาะแก่การออกไปท่องเที่ยวเหลือเกิน ยิ่งอุณหภูมิลดลงมากเท่าไหร่ร่างกายก็จะรู้สึกเย็นสบายมากเท่านั้น ไม่ต้องกังวลเรื่องความร้อน แถมยังเป็นช่วงเวลาที่จะได้หยิบเสื้อผ้าไหมพรมขนนุ่มมาสวมใส่เพื่อคลายความหนาวอีกด้วย

จึงไม่แปลกอะไรที่ฤดูหนาวจะมีหลากหลายความรู้สึก เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา แต่ปัญหาใหญ่นั้นก็คือ ความหนาวในประเทศไทยนั้นช่างมีน้อยเหลือเกิน บางครั้งฤดูหนาวก็ผ่านไปไวเกินกว่าที่จะรับรู้ความรู้สึกเหงาหรือมีความสุขได้ทัน