กีฬาจิปาถะ : “ชินลง” ไม่งงอย่างที่คิด

กีฬาจิปาถะ : “ชินลง” ไม่งงอย่างที่คิด

ถึงแม้กีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 29 ที่ประเทศมาเลเซีย จะยังไม่มีพิธีเปิดขึ้นอย่างเป็นทางการ แต่กีฬาหลายชนิดก็เริ่มเปิดฉากชิงชัยกันแล้ว ที่สำคัญทัพนักกีฬาไทยก็สามารถคว้าเหรียญทองแรกใน “กัวลาลัมเปอร์เกมส์” มาครองได้เป็นที่เรียบร้อย จากกีฬา “ชินลง”

เมื่อได้ยินชื่อ “ชินลง” เชื่อเหลือเกินว่า แฟนกีฬาจำนวนไม่น้อยคงจะมีคำถามตามมาว่า นี่คือกีฬาอะไร เล่นยังไง และถูกบรรจุเข้ามาอยู่ในมหกรรมกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาเซียนอย่าง ซีเกมส์ ได้อย่างไร

วันนี้ กีฬาจิปาถะ มีคำตอบให้ครับ...

“ชินลง” หรือ “ชินโลน” เป็นกีฬาโบราณที่มีมานานกว่า 1,500 ปี ของ ประเทศเมียนมา โดยเป็นการผสมผสานกันระหว่างกีฬากับการเต้นรำ แข่งขันแบบเป็นทีมไม่มีคู่ต่อสู้ แต่ละท่าในการเล่นต้องผ่านการฝึกซ้อมอย่างหนัก เพราะดูแล้ว แต่ละกระบวนท่าไม่ง่ายเลยจริงๆ…

ส่วนวิธีการเล่น ถ้าใครนึกภาพไม่ออกให้นึก”ตะกร้อวง”ของบ้านเรา แต่ “ชินลง” จะมีความแตกต่างจากตะกร้อวงของไทยก็คือ จะมีตัวเอก หรือที่เรียกว่า “มินตา” ที่แปลว่า “เจ้าชาย-เจ้าหญิง” เข้ามาเล่นโชว์ลีลาอยู่กลางวง โดย “มินตรา” มีหน้าที่หลักในการควบคุมเกม ซึ่ง ผู้เล่นทั้ง 6 คนในทีมสามารถสลับสับเปลี่ยนกันเข้ามาโชว์ลีลา “มินตา” กันได้...

โดยจริงๆ แล้วท่าของ “ชินลง” มีมากกว่า 200 ท่า แต่ที่เราเห็นในการแข่งขันกีฬาซีเกมส์นั้นจะมีการใช้ท่าพื้นฐานแค่ 6 ท่าเท่านั้น คือ หลังเท้า หน้าเท้า เข่า ฝ่าเท้า ส้นเท้า และข้างเท้า ส่วนการที่ “ชินลง” เข้ามาสู่กีฬาซีเกมส์ได้นั้น ก็เนื่องมาจาก เมียนมา ต้นตำรับพยายามผลักดันเข้ามาสู่ซีเกมส์นั้นเอง ก่อนจะถูกบรรจุแข่งขันครั้งแรก ที่ เมียนมาเกมส์ ในปี 2013

ส่วนวิธีการคิดคะแนน “ชินลง” ในกีฬาซีเกมส์ จะมีวิธีคิดด้วยกัน 6 ประเภท เริ่มตั้งแต่ประเภทท่าพื้นฐาน ที่ทุกคนในทีมจะต้องเตะคนละ 1 ท่าพื้นฐานสลับหมุนเวียนกันจนครบจึงจะได้ 1 คะแนน, ต่อด้วย ท่าเดียว ที่แต่ละคนจะเตะท่าเดียวกันจนครบถึงจะได้ 1 คะแนน, ประเภทคนเดียว 6 ท่า แต่ละคนจะต้องเตะท่าพื้นฐานคนละ 6 ท่า จึงจะได้ 1 คะแนน , ประเภทท่ายาก 6 คน ที่แต่ละคนจะต้องเตะท่ายากคนละ 1 ท่าสลับหมุนเวียนกันจนครบ 6 ท่าจึงจะได้ 1 คะแนน โดยทุกประเภทจะแข่งขันครั้งละ 2 ทีม ทีมละ 3 เซต เซตละ 30 นาที ทีมใดชนะไปก่อน 2 ใน 3 เซต ก็จะเป็นฝ่ายชนะไป

ทำไม “ชินลง” ถึงได้ฮิตติดลมบนใน เมียนมา

ตรงนี้เคยสอบถามข้อมูลผู้รู้ตอนที่มีโอกาสเดินทางไปทำข่าวกีฬาซีเกมส์ 2013 ที่ประเทศต้นกำเนิด “ชินลง” ก็พบว่า เหตุผลมีง่ายๆ ด้วยกันไม่กี่ข้อ ข้อแรกก็คือ เกิดมาก็เห็นแล้ว ใครๆ ก็เล่นกัน แถมเป็นกีฬาที่ประหยัด ลงทุนน้อย คุ้มค่าเงิน เพราะลูกเดียวเล่นได้หลายคน และสามารถเล่นได้ทุกที่ ทุกสภาพอากาศ

ข้อต่อมาก็คือ ในบางโรงเรียนใช้ ชินลง เป็นกีฬาต่อยอดไปสู่กีฬาอื่นๆ เพราะถ้าหากเด็กคนไหนเก่งกาจในการเล่น ชินลง จะทำให้รู้จังหวะ รวมถึงทำให้มือ เท้า อวัยวะต่างๆ เคลื่อนไหวได้สอดคล้องกัน และมีความแข็งแกร่ง

และข้อสุดท้ายก็คือ ชินลง เป็นกีฬาสร้างเพื่อน สร้างเสริมความสามัคคี ยิ่งเล่นเป็นหมู่คณะก็จะยิ่งเพิ่มความสนุกจากเสียงเชียร์ของคนรอบข้าง และที่สำคัญช่วยให้ผ่อนคลายนั้นเอง

ส่วนท่านผู้อ่านคนไหนอยากที่จะเล่น “ชินลง” แบบจริงจัง ก็ลองสอบถามไปได้ที่สมาคมกีฬาเซปักตะกร้อแห่งประเทศไทย ที่จะมีผู้ฝึกสอนคอยให้คำแนะนำอยู่ หรือไม่ก็เอาลูกตะกร้อของบ้านเรานี่แหละมาซ้อมไปก่อน เพราะน่าจะได้อรรถรสไม่ต่างกันเท่าใดนัก