ริชาร์ด แคสเปอร์ ทหารผ่านศึกผู้บอบช้ำ เยียวยาบาดแผลทางใจด้วยเสียงดนตรีและศิลปะ
บางทีเรื่องราวของแคสเปอร์อาจชวนเราตั้งคำถามว่า...เวลาชาติต้องการคุณ คุณพร้อมพลีชีพหรือไม่ และจะรู้สึกอะไร เมื่อเห็นเพื่อนหรือคนรู้จักตายไป โดยที่วันพรุ่งนี้ต้องรบต่อไปเหมือนมีอะไรเกิดขึ้น...
ริชาร์ด แคสเปอร์ (Richard Casper) คือทหารผ่านศึกชาวอเมริกัน ที่ร่วมรบในสงครามอิรัก และยังเป็นผู้ก่อตั้ง CreatiVets องค์กรไม่แสวงผลกำไรที่ช่วยเหลือทหารผ่านศึกด้วยการใช้ดนตรีและศิลปะบำบัด และเป็นหนึ่งในผู้นำรุ่นใหม่ประจำปี 2017 ของนิตยสาร TIME
ก่อนอื่นต้องทราบบริบทสังคมอเมริกัน ณ เวลานั้นเสียก่อน ปี 2003 ประธานาธิบดี ‘จอร์จ ดับเบิลยู. บุช’ เปิดฉากบุกอิรักโดยมีจุดประสงค์หลายข้อ บ้างก็ว่าเพื่อรักษาเสถียรภาพของสหรัฐฯ ในตะวันออกกลาง หรือบ้างก็ว่าสหรัฐฯ เป็นกังวล เนื่องจากมีข่าวว่ารัฐบาลซัดดัม ฮุสเซน กำลังซุ่มพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ ฯลฯ
ในปี 2003 หลังแคสเปอร์เรียนจบมัธยม เขาสมัครเป็นทหารในหน่วยนาวิกโยธิน ผ่านไป 3 ปี แคสเปอร์ถูกย้ายไปประจำการที่ฟัลลูจาห์ ประเทศอิรัก สถานที่แห่งนี้เปลี่ยนชีวิตให้เด็กหนุ่มผู้อ่อนต่อโลก และมีความทะนงในการปกป้องชาติ เปลี่ยนไปตลอดกาล
แคสเปอร์ให้สัมภาษณ์กับ CNN ว่าในแต่ละวันเขาต้องเห็นเพื่อนเสียชีวิต และต้องก้มหน้าก้มตารบต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตัวเขาเองเฉียดตายมาแล้ว 4 ครั้ง แต่รอดมาได้ทุกครั้ง ซึ่งภายหลัง มีการวินิจฉัยว่าแคสเปอร์ได้รับบาดเจ็บที่สมองซีกซ้าย
“ผมกลัวมาก ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ” แคสเปอร์กล่าว
จากนาวิกโยธิน สู่ทหารผ่านศึกผู้บาดเจ็บทางจิตใจ
ในปี 2007 แคสเปอร์ปลดประจำการ และได้รับ Purple Heart เครื่องอิสริยาภรณ์ทางทหารของสหรัฐที่ปูนบำเหน็จในนามของประธานาธิบดีให้แก่ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตในขณะปฏิบัติหน้าที่ หลังจากนั้น แคสเปอร์ใช้ชีวิตในฐานะพลเรือน และได้เรียนหนังสืออีกครั้ง
มีอยู่วิชานึง เป็นวิชาการพูดในที่สาธารณะ หรือ Public Speaking นักเรียนในคลาสต้องออกมาเล่าเรื่องตัวเองหน้าชั้นเรียน เหตุการณ์นี้ทำให้แคสเปอร์เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีอาการที่เรียกว่า PTS (post-traumatic stress) หรือภาวะเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญ
“สวัสดีครับ ผมคือทหารนาวิกโยธิน สูง 6 ฟุต 5 นิ้ว เคยคุ้มกันประธานาธิบดี และตอนนี้ ผมอยู่ในห้องเรียนนี้ ...และ...” แคสเปอร์ไม่สามารถเล่าเรื่องของตัวเองได้ ทุกสายตาที่จับจ้องมา แม้หยิบโพยขึ้นมาอ่าน ปากก็ไม่ขยับสักมิลลิเมตรเดียว “ความวิตกของผมมันรุนแรงมาก” ราวกับว่าห้วงเวลาหนึ่ง ความทรงจำในสนามรบเวียนกลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง
เมื่อรู้สึกได้และได้รับการยืนยันจากแพทย์ว่าป่วย PTS แคสเปอร์จึงหันไปลงเรียนวิชาศิลปะ เรียนวาดภาพ เจ้าตัวอธิบายว่าภาพ 1 ภาพ สามารถระบายสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในหัว และอารมณ์ที่รู้สึกอยู่ข้างในออกมาได้ โดยที่ไม่ต้องพูด
“ผมอยากให้ทุกคนได้รับรู้ของเพื่อนผม (Luke Carney Yepsen) แต่ผมไม่สามารถพูดถึงเขาโดยไม่ร้องไห้ได้ และผมก็ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าคนอื่น ๆ” แคสเปอร์ กล่าวถึงการใช้ศิลปะเยียวยา
และในปี 2013 แคสเปอร์ตั้งองค์กรไม่แสวงผลกำไรขึ้นมาชื่อว่า CreatiVets ที่ช่วยเหลือทหารผ่านศึกด้วยการใช้ดนตรีและศิลปะบำบัด มีกิจกรรมนึงที่น่าชื่นชมมาก ทหารผ่านศึกจับคู่กับนักดนตรีมืออาชีพ และเขียนเพลง และบันทึกเสียงเป็นเพลงของตัวเอง
“หลังจากที่พวกเขาแต่งเพลงเสร็จ พวกเขามีความสุขมาก เพราะในที่สุดพวกเขาก็มีเนื้อร้องที่จะถ่ายทอดสิ่งที่พวกเขาไม่เคยพูดมาก่อน” แคสเปอร์กล่าวทิ้งท้าย
การเดินทางของแคสเปอร์จึงไม่ใช่แค่เรื่องราวของทหารผ่านศึกที่ต้องรับมือกับภาวะเครียดหลังเหตุการณ์สะเทือนขวัญ แต่คือการค้นพบพลังแห่งศิลปะที่สามารถเปลี่ยนความเจ็บปวดให้กลายเป็นบทเพลง และเปลี่ยนความทรงจำที่แสนโหดร้ายให้กลายเป็นงานศิลปะที่งดงาม และสร้างชีวิตใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวังให้แก่ผู้ที่เคยเสียสละเพื่อชาติ
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
